Empria spp. – Nasytnice

Tenthredinidae – Pilarzowate
Ciemno ubarwione rośliniarki z podrodziny Allantinae (wg niektórych źródeł Selandriinae) z plemienia Empriini. Głowa szeroka, oczy owalne; tył oczu u wielu gatunków biało obwiedziony. Przedplecze czarne. Barki zwykle przynajmniej w części kremowobiałe; podobnej barwy jasna plama na boku tułowia. Scutellum czarne. Odwłoki samic masywne, odwłoki samców stosunkowo wąskie. Pierwsze tergity samic z jasnymi, białawymi, parzystymi palmami, u niektórych gatunków trudno dostrzegalnych. Następne tergity samic z szerokimi białymi tylnymi krawędziami; u samców tylne krawędzie tergitów tylko delikatnie biało podkreślone (u bardzo rzadko spotykanych form melanistycznych odwłoki są całkowicie czarne u obu płci). Czułki ciemne, tylko człony nasadowe mogą być rozjaśnione. Skrzydła przezroczyste; na przednim skrzydle 3 komórki kubitalne, z czego pierwsze na ogół zdecydowanie najmniejsza (u nielicznych gatunków komórek kubitalnych jest 4). Poprzeczna żyłka analna (anal crossvein) ukośna. W Polsce co najmniej 12 trudnych do rozróżnienia gatunków.

Łódź – Widzew 24.04.2015

  1. Status. Rzadko obserwowane, niemniej niektóre gatunki mogą być dość liczne
  2. Siedlisko. Łąki, polany, skraje lasów, ogrody, zarośla…
  3. Wymiary. Długość ciała 5-7 mm, sporadycznie do 9 mm
  4. Aktywność. Kwiecień – lipiec
  5. Lokalizacja. Łódzkie
  6. Pokarm. Nektar, pyłek. Fitofagiczne larwy, w zależności od gatunku żerują na roślinach różowatych (np. wiązówka bulwkowata Filipendula vulgaris, czy dębik ośmiopłatkowy Dryas octopetala), na wierzbach, brzozach, malinach i zapewne innych jeszcze roślinach
  7. Podobne. Stosunkowo łatwe do identyfikacji (do poziomu rodzaju), jednak możliwe do pomylenia z innymi, podobnie ubarwionymi rośliniarkami, np. Monsoma pulveratum, czy z rodzaju Sciapteryx
  8. Uwagi. Autor obserwacji – avidal

avidal

Leave a Reply