Tiphiidae – Podwijkowate
Znana również pod nazwą podwijka pędraczka. Samica: tułów składa się z 6 tergitów, czułki 12-członowe, komórka radialna na przednim skrzydle otwarta. Samiec: tułów składa się z 7 tergitów, czułki 13- członowe, komórka radialna w przednim skrzydle zamknięta (cechy te dotyczą wszystkich gatunków z rodzaju Tiphia). Ciało ciemne i smukłe, mocno, szczeciniasto owłosione. U samicy uda i golenie intensywnie czerwone, u samca całe nogi ciemne lub środkowe i tylne częściowo czerwone. Komórka radialna R na przednim skrzydle samca wystaje poza komórkę kubitalną Cu2; innymi słowy komórka radialna sięga bliżej wierzchołka skrzydła, niż druga komórka kubitalna. Samica wyszukuje węchem pędraki chrząszczy, po czym zagrzebuje się w ziemi składa na nich jajo.
- Status. Pospolita i bardzo liczna w całym kraju
- Siedlisko. Nasłonecznione, otwarte tereny – w tym kwietne łąki i ugory
- Wymiary. Samica 6-16 mm, samiec 5-11 mm; wielkość ciała zależna od rozmiarów larwy gospodarza
- Aktywność. Czerwiec – sierpień
- Lokalizacja. Łódzkie, pomorskie, mazowieckie
- Pokarm. Nektar, często odwiedza baldachy. Larwy są parazytoidami zewnętrznymi pędraków takich gatunków jak: Amphimallon solstitiale, Oxythyrea funesta, Aphodius spp. Anisoplia spp. i Phyllopertha horticola
- Podobne. Inne, znacznie rzadsze gatunki z rodzaju: podwijka rudoroga Tiphia ruficornis, czy Tiphia minuta ; u tych gatunków samice mają w większym stopniu czarne nogi, a komórka radialna u samców nie wystaje poza komórkę Cu2. Także bardzo rzadka, w Polsce prawdopodobnie nieobecna Ludita villosa
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Teresa Stolarczyk Marek Wyszomirski avidal