Sesiidae – Przeziernikowate
Głowa czarna. Tułów czarny z dwiema parami żółtych smug – jedna parą na scutum i jedną na pleurytach. Odwłok granatowo-czarny z kilkoma żółtymi przepaskami na tergitach. Szczotka odwłokowa granatowo-czarna. Czułki czarne z żółtymi członami przedwierzchołkowymi; wierzchołki czułków z czarna plamką. Skrzydła przeźroczyste; przednie skrzydło z czarna przepaską i zaciemnionym wierzchołkiem.
Okuninka 14.07.2023 Fot. capricornus
Okuninka 14.07.2023 Fot. capricornus
- Status. Rzadki i bardzo sporadycznie obserwowany, znany głównie ze wschodniej i środkowej części kraju. Łatwiej odnaleźć żerowiska, niż zaobserwować imago bez wabienia feromonowego. W Polsce odnaleziony w latach 90-tych VU
- Siedlisko. Olsy, zadrzewienia, skraje lasów, ogrody, aleje i doliny rzeczne ze starymi olchami, ale też samotnie stojące drzewa – preferuje tereny nasłonecznione i wilgotne
- Wymiary. Rs 19-31 mm
- Okres lotu. Maj – lipiec
- Lokalizacja. Lubelskie
- Pokarm. Nektar. Monofagiczne gąsienice żerują pod korą starych, zwykle uszkodzonych olch czarnych. Rozwój trwa od jednego do trzech lat – w polskich warunkach zwykle 2 lata
- Podobne. Nietrudny do rozpoznania – inne przezierniki o żółtych przepaskach odwłokowych łatwo odróżnić po jednolicie lub niemal jednolicie czarnych czułkach; zbliżone ubarwienie czułków charakteryzuje Synanthedon spheciformis (odwłok z jedną tylko, wąską żółtą przepaską na 2-im tergicie) i Synanthedon scoliaeformis (rudo-pomarańczowa szczotka odwłokowa)
- Uwagi. Autor obserwacji – capricornus
- Uwagi 2. Identyfikacja Jacek Kurzawa i Marek Hołowiński
- S.mesiaeformis na Lepiforum