Ero furcata – Guzoń pajęczarz

Mimetidae – Naśladownikowate
Głowotułów żółtobiałobrązowy, brunatnoczarno obwiedziony, z zaciemnieniem wokół oczu. Odwłok często ciemniejszy w przedniej części, kontrastowo jasno i ciemno plamkowany, z dwoma dobrze wykształconymi, wyraźnie widocznymi, brązowymi, stożkowatymi garbkami (guzkami). Przednie nogi żółte, brązowo i czarno prążkowane, z rzędami długich, wygiętych szczecin.

E furcata

Łódź 30.05.2017 Fot. Jacek Nowak

E.furcata

Łódź 30.05.2017 Fot. Jacek Nowak

  1. Liczebność. Pospolity i liczny, choć ze względu na nocną aktywność i skromne rozmiary sporadycznie obserwowany; znacznie częściej widuje się jego charakterystyczne, przyczepione do fragmentu rośliny długą pojedynczą nicią, kuliste, brązowe kokony jajowe
  2. Biotop. Lasy, parki, ogrody, zarośla, łąki, przydroża, ugory
  3. Wymiary. Samica 3.5-4.8 mm. Samiec 2.5-3 mm
  4. Aktywność. Od wczesnej fenologicznej wiosny do późnej jesieni
  5. Lokalizacja. Łódzkie. Występuje w całym kraju
  6. Pokarm. Niemal wyłącznie pająki sieciowe, które wabi wprawiając w wibracje sieć łowną, po czym kąsi gospodarza, zwykle w jeden ze stawów na odnóżach
  7. Podobne. Ero aphana  i Ero tuberculata (u obu tych gatunków 4 garbki na odwłoku) różnią się detalami ubarwienia odwłoka i głowotułowia, Ero cambridgei zaś jaśniejszym, brązowym prążkowaniem nóg – jednak w tym przypadku pewność identyfikacji gwarantuje analiza budowy genitaliów
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Jacek Nowak avidal
  9. E.furcata w bazie BioMap
Ero

Dolina Olechówki 13.04.2018 Kokon


avidal

One thought on “Ero furcata – Guzoń pajęczarz

  1. Pingback: Pająk Pirat | @biologia_niedarwinowskie_mechanizmy_adaptacyjne

Leave a Reply