Leiobunum limbatum – Łabuń długonogi

Sclerosomatidae
Wierzchnia strona głowotułowia jasna. Wzgórek oczny (guzek oczny) mały, pozbawiony kolców; pierścienie wokółoczne ciemne, rozdzielone jasna bruzdą. Między przednią krawędzią ciała a wzgórkiem ocznym brak ciemnej plamy. Oczy ciemno obrzeżone.  Odwłok samicy owalny, w kombinacji barw złotej, pomarańczowej, brunatnej i czarnej, z krzyżującymi się ciemnymi pasami – poprzecznym i podłużnym. Odwłok samca okrągły, ceglasto-pomarańczowy z ciemnymi bokami (u młodych osobników odwłok bywa pomarańczowy lub żółty). Nogi długie i cienkie, żółto-brunatne u samic, ciemnobrunatne u samców; najdłuższe odnóża drugiej pary. Uda pokryte drobnymi kolcami. Krętarze ciemne, tej samej barwy co biodra.

Grabowiec 10.10.2014 ♀ Fot. Ryszard Orzechowski

Łagów 28.08.2014 ♂ Fot. Ryszard Orzechowski

Ojcowski Park Narodowy 22.06.2020 Osobnik młodociany Fot. Maksymilian Syratt

  1. Status. Rzadki poza południową Polską. Pierwsza krajowa publikacja w roku 1985. Dawniej Czerwona Lista kat. EN, aktualnie usunięty z listy
  2. Siedlisko. Lasy, stare parki i ogrody, jaskinie – jednak najczęściej znajdowany na ścianach zabudowań, plotach i murkach w środowisku synantropijnym
  3. Wymiary. Samica 5.0-7.4 mm. Samiec 3.9-4.8 mm
  4. Aktywność. Sierpień – grudzień. Osobniki młodociane od maja do września
  5. Lokalizacja. Lubuskie, małopolskie, dolnośląskie. Zasięg obejmuje pas pogórzy od Bieszczad po Sudety oraz Dolny Śląsk
  6. Pokarm. Drobne bezkręgowce – w tym pająki, pluskwiaki, mrówki, gąsienice i inne kosarze, oraz grzyby
  7. Podobne. Pozostałe gatunki z rodzaju różniące się m.in. jasnymi pierścieniami wokółocznymi, jasnymi krętarzami, czy ciemną plamą między przednią krawędzią ciała o wzgórkiem ocznym; także deseniem na odwłoku
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Sebastian Czeczor Ryszard Orzechowski Maks Syratt
  9. Uwagi 2. Identyfikacja osobników z małopolskiego i lubuskiego Robert Rozwałka

Srebrna Góra 19.07.2023 Fot. Sebastian Czeczor


avidal

Leave a Reply