Protapion apricans – Pędruś koniczynowiec

Apionidae – Pędrusiowate
Ryjek długi (dłuższy u samicy) i cienki, jednobarwny. Przedplecze i pokrywy czarne. Przedplecze znacznie dłuższe od głowy i dłuższe niż u większości innych gatunków z rodzaju. Uda żółte z ciemnymi kolanami. Golenie i stopy czarne. Przednie biodra i środkowe krętarze zawsze żółte u obu płci. Początkowo człony czułków najczęściej żółto-czerwone. Pierwszy człon czułków samicy silnie wydłużony.

Warszawa – Ursynów 18.10.2022 Fot. Marek W.Kozłowski

  1. Liczebność. Pospolity i liczny
  2. Biotop. Łąki, pastwiska, ugory, polany, przydroża, zarośla, skraje lasów
  3. Wymiary. Długość ciała 2.2-2.7 mm
  4. Aktywność. Wiosna – jesień. Zimuje imago
  5. Lokalizacja. Mazowieckie. Występuje w całej Polsce
  6. Pokarm. Imagines i larwy żerują na koniczynach – imagines zjadają liście, larwy rozwijają się w kwiatostanach
  7. Podobne. Liczne inne pędrusie o żółtych udach – w tym Protapion trifolli (wszystkie człony czułków ciemne) przeciętnie mniejszy Protapion assimile czy Protapion nigritarse o wyraźnie krótszym przedpleczu. Identyfikacja na podstawie zdjęć terenowych bardzo trudna
  8. Uwagi. Autor obserwacji i identyfikacji – Marek W.Kozłowski
  9. P.apricarius w bazie BioMap

avidal

Leave a Reply