Stenocorus meridianus – Łucznik korzeniowiec

Cerambycidae – Kózkowate
Przedplecze ciemne, znacznie węższe od nasady pokryw. Pokrywy wyraźnie zwężające się ku tyłowi, zwłaszcza u samców; czarne lub brązowe, niekiedy dwubarwne. Uda zwykle pomarańczowo-czerwone z czarnymi kolanami, rzadziej całkowicie czarne.

Świecie nad Wisłą 11.05.2016 ♀ Fot. Karol Kruk

Cieszyn 07.06.2020 ♂ Fot. Aleksander Dorda

S.meridianus

Łęgi Słubickie 2012 ♂ Fot. Marek Adamski

Udanin 11.06.2009 Fot. Ryszard Orzechowski

Udanin 11.06.2009 ♀ Fot. Ryszard Orzechowski

  1. Status. Szeroko rozmieszczony, lecz raczej nieliczny
  2. Siedlisko. Lasy, ogrody, kwietne łąki i polany
  3. Wymiary. Długość ciała 15-25 mm
  4. Aktywność. Maj – sierpień
  5. Lokalizacja. Dolnośląskie, śląskie, lubuskie, lubelskie, kujawsko-pomorskie
  6. Pokarm. Pyłek. Larwy żerują w drewnie i w korzeniach drzew liściastych, w tym owocowych
  7. Podobne. Rzadziej spotykany Stenocorus quercus (jednolicie czarne nogi) oraz samce Akimerus schaefferi (nogi jednolicie kasztanowo-brązowe)
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Ewa Rauner Karol Kruk Aleksander Dorda Adam Woźniak Marek Adamski Ryszard Orzechowski
  9. S.meridianus w bazie BioMap
  10. Więcej o gatunku

Cieszyn 07.06.2020 ♂ Fot. Aleksander Dorda

Puławy 27.05.2019 Ciężarna ♀ Fot. Ewa Rauner

Świecie nad Wisłą 11.05.2016 ♀ Fot. Karol Kruk

S.meridianus female

♀ Fot. Adam Woźniak

Świecie nad Wisłą 11.05.2016 ♀ Fot. Karol Kruk

Świecie nad Wisłą 11.05.2016 ♀ Fot. Karol Kruk

♂ i ♀ – widoczna różnica w budowie ciała Fot. Karol Kruk


avidal

Leave a Reply