Staphylinidae – Kusakowate
Bardzo mały chrząszcz z podrodziny marnikowatych Pselaphinae. Głowa, przedplecze i pokrywy ciemnobrązowe; pokrywy nie zakrywają całego odwłoka. Nogi brązowopomarańczowe i cienkie, poza zgrubiałymi udami. Czułki 11-członowe. Głaszczki uderzająco długie, niemal tak długie jak czułki; ich ostatni człon długi i zgrubiały.
Opolskie (gdzieś nad Odrą) 12.07.2011 Fot. Grzegorz Hebda
- Liczebność. Zapewne nierzadki, lecz sporadycznie obserwowany
- Biotop. Lasy, parki, ogrody – znajdowany w dziuplach, we mchu, pod korą, w ściółce, oraz w mrowiskach
- Wymiary. Długość ciała 1.44-1.67 mm
- Aktywność. Cały rok
- Lokalizacja. Opolskie
- Pokarm. Drapieżny
- Podobne. Inne pselafidy, nie tylko z rodzaju Bryaxis, które na ogół nie są tak jednolicie ciemnobrązowe (u innych brązowych Bryaxis przedplecze jest zwykle nieco jaśniejsze od pokryw). Jednak kluczowe różnice diagnostyczne dotyczą modyfikacji pierwszego i drugiego członu czułków u samców (info Paweł Jałoszyński)
- Uwagi. Autor obserwacji – Grzegorz Hebda
- B.curtisi w bazie BioMap
Pokarm. Przegrzybiały materiał organiczny, grzyby porastajace korytarze w mrówczych gniazdach, zapewne także inny pokarm-chrzaszcze z rodzaju Bryaxis, to wyspecjalizowani drapieżcy, a nie grzybojady….
Nie pamiętam już skąd zaczerpnąłem informację o zwyczajach żywieniowych. Może powinienem uwzględniać źródło w opisie… No nic, dziękuję za wytknięcie błędu.
To tylko małe sprostowanie z mojej strony.
Poza tym świetne zdjęcia.
Małe nie małe, na pewno istotne. Dzięki takim zorientowanym gościom wartość merytoryczna Insektarium wzrasta. No i nie wprowadzam dłużej w błąd – a to jest dla mnie najgorsze do strawienia ze wszystkich niedociągnięć, jakie tutaj serwuję.
„Pselpahinae” – powinno być Pselaphinae.
Gatunki w rodzaju Bryaxis różnią się przede wszystkim modyfikacjami pierwszego i drugiego członu czułków u samców, w najmniejszym akurat stopniu ubarwieniem.
Zweryfikowałem opis. Dziękuję za poświęcony czas.