Asilidae – Łowikowate
Masywny, bardzo silnie owłosiony łowik. Na całej powierzchni scutum i prescutum (a więc także przed szwem tułowiowym) sztywne szczeciny. Tergity matowe, szarobrązowe. Nogi czarne; tylna strona przednich ud pokryta stosunkowo cienkimi i wątłymi jak na ten rodzaj szczecinami. Odległość między wzgórkiem twarzowym a nasadą czułków (widok z boku) wyraźna i jak na ten rodzaj duża.

Warszawa – Wólka Węglowa 14.07.2015 ♀ Fot. Jan Tatur-Dytkowski

Torfowisko Rąbień 25.05.2011

Torfowisko Rąbień 25.05.2011

Modlica 21.06.2011

1. Liczebność. Pospolity
2. Biotop. Tereny otwarte: łąki, pastwiska, torfowiska, skraje lasów, wydmy śródlądowe
3. Wymiary. Długość ciała 12-15 mm
4. Aktywność. Maj – sierpień
5. Lokalizacja. Łódzkie, mazowieckie. Występuje w całym kraju
6. Pokarm. Drapieżny
7. Podobne. Inne łowiki są na ogół skromniej oszczecone, np. te z rodzaju Eutolmus (bardzo podobne) mają słabo rozwinięte szczeciny przed szwem tułowiowym. Także Didysmachus picipes jest nieco słabiej oszczecony. U Dysmachus fuscipennis tylna strona przedniego uda pokryta jest wyraźnie mocniejszymi, sztywniejszymi szczecinami. Natomiast u Dysmachus praemorsus odległość między wzgórkiem twarzowym a nasadą czułków jest zauważalnie mniejsza. Najpewniejszą cechą diagnostyczną jest kształt pokładełka u samic i hypopygium u samców, lecz wydanie oceny uzależnione jest od jakości zdjęć oraz odpowiednich ujęć
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Jacek Strojny Jan Tatur-Dytkowski avidal
9. Uwagi. Oznaczenie Łukasz Mielczarek

Ciało jest silne i mocno oszczecone a kłujka masywna Fot. Jacek Strojny

Zbliżenie na głowę Fot. Jacek Strojny

avidal