Lucilia richardsi

Calliphoridae – Plujkowate
Ciało zielone, błyszczące, z wiekiem coraz bardziej ze złocisto-miedzianym odcieniem. Na środkowej części przedplecza 3 rzędy szczecinek acr (acrostichal seta). Środkowe golenie z dwiema, a rzadziej trzema szczecinkami ad (anterodorsal seta) na przedniej powierzchni. Basicosta (bazykosta) żółto-biała. Cerci (przysadki odwłokowe) relatywnie szerokie. Genitalia samców pokryte długimi, gęstymi włoskami.

Chociszewo 11.06.2021 ♀ Fot. Lucyna Bugiera

Lubinicko 06.09.2021 ♂ Fot. Marek Nowacki

Lubinicko 06.09.2021 ♂ Fot. Marek Nowacki

Chociszewo 04.102021 ♂ Fot. Lucyna Bugiera

  1. Status. Nierzadka, jednak mniej liczna od L.sericata i L.caesar. Występuje w całym kraju
  2. Siedlisko. Łąki, polany, zarośla, ugory, tereny ruderalne
  3. Wymiary. Długość ciała 4-9 mm
  4. Aktywność. Kwiecień – październik
  5. Lokalizacja. Lubuskie, dolnośląskie
  6. Pokarm. Nektar, pyłek, spadź, substancje odżywcze pozyskiwane z padliny i ekskrementów i rozkładających się szczątków organicznych. Larwy są mięsożerne, rozwijają się głównie na padlinie małych ssaków i ptaków (chętnie na padlinie gryzoni)
  7. Podobne. Pozostałe krajowe padlinówki różnią się brązową lub czarną basicostą, liczbą rzędów szczecinek acr na przedpleczu, czy też liczbą szczecinek na środkowej goleni (1 ad u Lucilia sericata). Najbardziej podobna jest Lucilia regalis, u której cerci są zauważalnie węższe, a owłosienie genitaliów samca znacznie mniej obfite
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Kamil Górawski Marek Nowacki Lucyna Bugiera

Bogatynia 14.06.2022 Lucilia sp. (być może Lucilia richardsi) Fot. Kamil Górawski


avidal

Leave a Reply