Opomyzidae – Niżnicowate
Głowa żółta, miejscami biało opylona. Scutum brązowawożółte z wyraźnie zaznaczonymi, ciemniejszymi od tła pasami układającymi się w kształt litery „V’. Odwłok żółty, lub szarożółty z trzema ciemnymi smugami – dwiema bocznymi i jedna środkową, która może zanikać. Nogi żółte. Skrzydła plamkowane w sposób charakterystyczny dla gatunku.
Chociszewo 09.09.2021 Fot. Lucyna Bugiera
Rezerwat Mierzeja Sarbska 01.08.2019
Rezerwat Mierzeja Sarbska 01.08.2019
Warszawa – Ursynów 18.10.2022 Fot. Marek W.Kozłowski
- Liczebność. Szeroko rozsiedlona, miejscami liczna
- Biotop. Skraje lasów, łąki, polany, ugory, pola, wydmy nadmorskie
- Wymiary. Długość ciała 3-4 mm
- Aktywność. Maj/czerwiec – sierpień
- Lokalizacja. Pomorskie, lubuskie, mazowieckie
- Pokarm. Nektar, spadź. Larwy żerują w łodygach roślin trawiastych
- Podobne. Przede wszystkim Opomyza germinationis u której odwłok jest częściowo lub całkowicie czarny. Także Opomyza florum i Opomyza punctata, które można odróżnić m.in. po braku wyraźnych pasów na scutum układających się w kształt litery „V”
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek W.Kozłowski Lucyna Bugiera avidal