Piophilidae – Sernicowate
Głowa czarna z żółtymi policzkami, twarzą i czołem. Oczy duże, brązowe, u obu płci rozdzielone szerokim czołem. Na policzku długa szczecinka skierowana do przodu zwana wibrysą. Tułów czarny, lśniący – przed szwem tułowiowym brak szczecinek centralnych (dorsocentral seta); za szwem, w tylnej części scutum, tylko jedna para takich szczecinek. Na każdym z barków jedna szczecinka (humeral bristle). Scutellum czarne. Nogi dwubarwne, żółtoczarne. Przednie biodra żółte. Odwłok czarny. Czułki żółte. Wierzchołki stóp czarne. Skrzydła przezroczyste, bez plam.
Lubień 08.08.2019 Widoczne wibrysa na policzku i szczecinka barkowa Fot. Maksymilian Syratt
Lubień 08.08.2019 In copula Fot. Maksymilian Syratt
Lubień 08.08.2019 Fot. Maksymilian Syratt
- Liczebność. Trudna do oszacowania; zapewne nierzadka
- Biotop. Plastyczna ekologicznie, zasiedla naturalne biotopy ( w tym lasy ), tereny ruderalne i osiedla
- Wymiary. Długość ciała 2.5-3.2 mm
- Aktywność. ?
- Lokalizacja. Małopolskie
- Pokarm. Nektar, spadź. Larwy są saprofagiczne ( zwykle nekrofagiczne ); najczęściej rozwijają się w padlinie. Znajdowane w ludzkich zwłokach
- Podobne. U bardzo podobnej Parapiophila flavipes czoło jest całkowicie czarne, a wierzchołki stóp żółte. U Parapiophila atrifrons przednie biodra są czarne. Gatunki te nie zostały z Polski wykazane. Gatunki z rodzaju Protopiophila (w tym występująca w Polsce Protopiophila latipes) różnią się zwykle jaśniejszymi, żółtymi środkowymi i tylnymi nogami a przede wszystkim czterema parami szczecinek centralnych na scutum (1 para przed szwem, 3 za szwem tułowiowym) oraz dwiema szczecinkami na każdym z barków. Podobne są także niektóre inne gatunki z rodziny różniące się ubarwieniem poszczególnych części ciała i liczbą szczecinek tułowiowych
- Uwagi. Autor obserwacji – Maks Syratt