Sargus cuprarius – Świetnica miedzianka

Stratiomyidae – Zmrużkowate
Ciało smukłe. Scutum metaliczne, zielone. Odwłok przy nasadzie metaliczny, zielony, dalej z fioletowozłocistym połyskiem. Odwłok składa się z 5 lub 6 widocznych tergitów. Głowa z tyłu wklęsła. Twarz czarnozielona. Czoło wąskie, zwłaszcza u samców. Oczy rozdzielone u obu płci. Nogi czarne; kolana mogą być żółte. Skrzydła z brunatną plamą pośrodku.

Lubinicko 27.08.2021 Fot. Marek Nowacki

Lubień 11.08.2020 ♀ Fot. Maksymilian Syratt

Lubinicko 27.08.2021 Fot. Marek Nowacki

Lubień 11.08.2020 ♀ Fot. Maksymilian Syratt

  1. Liczebność. Szeroko rozmieszczona, ale rzadko obserwowana
  2. Biotop. Lasy, parki, ogrody, zarośla, skraje lasów
  3. Wymiary. Długość ciała 6-10.5 mm
  4. Aktywność. Maj – sierpień
  5. Lokalizacja. Małopolskie (Beskidy), lubuskie
  6. Pokarm. Najchętniej spadź, poza tym soki roślinne, nektar i pyłek. Larwy saprofagiczne
  7. Podobne. Przede wszystkim Sargus iridatus, którego skrzydła nie mają brunatnych plam. Sargus flavipes różni się m.in. żółtymi nogami. Gatunki z rodzaju Beris są przeciętnie mniejsze i mają 7 widocznych segmentów
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek Nowacki Maks Syratt

Maks Syratt

Leave a Reply