Syrphidae – Bzygowate
Oczy czerwono-brązowe, uderzająco duże – zwłaszcza u samców. Scutum błyszczące, metalicznie zielonkawe (w różnych odcieniach). Odwłok na bokach błyszczący, na wierzchniej stronie tergitów matowy. Uda czarne, golenie dwubarwne, żółto-czarne, przynajmniej w 1/3 długości jasne. 3 człon czułków 3 razy dłuższy od członu drugiego. Skrzydła bez plam z jednobarwną pterostigmą; żyłka R4+5 prosta.
- Status. Lokalnie liczna, ogólnie dość rzadka. Gatunek w ostatnich kilkunastu latach ekspansywny, zwiększający liczebność
- Siedlisko. Wilgotne lasy i ich skraje, torfowiska, łąki przyleśne
- Wymiary. Długość ciała 4-5.5 mm
- Aktywność. Kwiecień – pierwsza połowa sierpnia, z apogeum w czerwcu
- Lokalizacja. Łódzkie, lubelskie
- Pokarm. Nektar, pyłek. Larwy saprofagiczne, rozwijają się w zbutwiałym materiale roślinnym, błocie wymieszanym z butwiejącymi liśćmi, lub w płytkich, bogatych w związki organiczne zagłębieniach i szczelinach wypełnionych wodą
- Podobne. Bliźniaczym gatunkiem jest Orthonevra stackelbergi, którą można odróżnić po badaniu kopulatorów u samców, lub pokładełek u samic (dodatkowo samice mają głębokie wyżłobienia u szczytu sternitu 8) – znana jest jednak z rozproszonych, nielicznych stanowisk: Biebrzańskiego Parku Narodowego, Puszczy Boreckiej, Puszczy Augustowskiej, Wielkopolskiego Parku Narodowego, oraz z Czarnego Młynu na Pobrzeżu Południowobałtyckim (wykazana tu w 2014 roku przez Roberta Żóralskiego). Inne gatunki z rodzaju Orthonevra można wykluczyć po takich cechach, jak proporcje członów czułków, obecność barwnych smug na oczach, czy kolor odnóży. Szczególnie łatwo pomylić ją z osobnikami Orthonevra geniculata o jednobarwnej pterostigmie (sporadycznie takie się zdarzają). Gatunki z rodzaju Lejogaster mają błyszczący wierzch odwłoka. Natomiast bardzo rzadka w Polsce Riponnensia splendens ma subtelnie, lecz wyraźnie wygiętą żyłkę R4+5
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal