Syrphidae – Bzygowate
Ciało krótkie, stosunkowo krępe. Twarz płaska, jasna. Oczy u samca połączone, u samicy rozdzielone. Scutum i scutellum czarne, lśniące, bez granatowego połysku, lub ze słabym granatowym połyskiem. Na odwłoku i na tułowiu doskonale widoczne jasne włoski. Nogi czarne. Skrzydła przezroczyste, bez plam, wyraźnie wystające poza odwłok. Brak żyłki pozornej vena spuria – cecha diagnostyczna dla całego rodzaju.

Ceteń 27.04.2015 ♂ To drugi z kolei osobnik, którego wypatrzyłem; pozwolił mi na jedną fotkę, zanim odleciał

Ceteń 27.04.2015 ♂ Osobnik nr 3 – tego złowiłem i przekazałem w dobre ręce

Ceteń 27.04.2015 ♂

1. Liczebność. Krytycznie rzadka w Polsce i w Europie. Mimo to nie umieszczona ani w Czerwonej Księdze, ani na Czerwonej Liście
2. Biotop. Stare, puszczańskie lasy – zwłaszcza ich skraje i miejsca prześwietlone. Z moich obserwacji i z relacji pozostałych obserwatorów wynika, że gatunek ten chętnie przebywa nisko ziemi. Wszystkie 3 osobniki, które udało mi się zauważyć (tylko jeden złowiony) wygrzewały się bądź na leżących patyczkach, bądź bezpośrednio na ziemi. Ania Witek również złowiła ten gatunek przy ziemi. Natomiast Andrzej Szlachetka schwytał 1 exx. w locie, a Łukasz Mielczarek na kwiecie mirabelki
3. Wymiary. Długość ciała 5-9 mm
4. Aktywność. Kwiecień – ?
5. Lokalizacja. Lasy spalskie. Podczas warsztatów dipterologicznych złowiono łącznie 4 osobniki na nasłonecznionym skraju lasu łęgowego, lub na niewiele od tego lasu oddalonej słonecznej polance. Współczesnych publikacji o obserwacjach tego gatunku w Polsce brak (edit 2018 – pojawiła się rewizja rodzaju za sprawą Roberta Żóralskiego i Łukasza Mielczarka). Wygląda na to, że poza lasami spalskimi występuje również w Puszczy Augustowskiej (informacja ustna Bogusław Soszyński). Rok później natknąłem się na samicę składającą jaja w sosnowej dziupli
6. Pokarm. Nektar. Stadia larwalne nie są znane; Łukasz Mielczarek uważa, że larwy rozwijają się w gnijących wyciekach soku pod korą starych drzew liściastych
7. Podobne. Zdecydowanie częściej znajdowane, choć wciąż rzadkie Psilota atra i Psilota anthracina  – u obu tych gatunków granatowy połysk na scutum jest wyraźny, a włoski na ciele w wielu miejscach ewidentnie ciemniejsze. Podobnie jest w przypadku włączonej do krajowej entomofauny w 2018 roku Psilota exilistyla. Inne podobnie ubarwione bzygi posiadają żyłkę pozorną vena spuria
8. Uwagi. Samicę podczas składania jaj oznaczył Robert Żóralski
9. Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal
10. Rewizja rodzaju Psilota

Rezerwat Spała 19.05.2015 Dziupla, którą samica uznała za odpowiednią dla rozwoju larw

Rezerwat Spała 19.05.2015 ♀ głęboko w dziupli podczas składania jaj

Ceteń 27.04.2015 ♂

Ceteń 27.04.2015 ♂

Rodzaj Psilota - Śmigliczka

avidal