Ramonda spp.

Tachinidae – Rączycowate
Ciało ciemne, silnie oszczecone, zwykle czarne z szarym, miejscowym opyleniem, najobfitszym u Ramonda spathulata. Na ciemieniu brak szczecin zewnętrznych vte (outer vertical setae). Na skroni rząd zakrzywionych do dołu szczecin. Na scutellum co najwyżej 4 wzniesione szczecinki. Są to istotne cechy diagnostyczne rodzaju. Skrzydła przezroczyste, bądź z silnym przyciemnieniem wzdłuż przednich krawędzi; komórka R4+5 zamknięta, połączona z wierzchołkiem skrzydła żyłką zwaną petiolą.

Łódź – BRUS 28.05.2020 ♀ Widoczna zamknięta komórka R4+5 z długą petiolą

Łódź – BRUS 28.05.2020 ♀

  1. Status. R.spathulata i R.prunaria nierzadkie. R.delphinensis i R.latifrons zdecydowanie rzadkie. R.plorans w Polsce nie występuje – gatunek tez został wykazany z okresu przedwojennego, prawdopodobnie z terenów leżących poza obecnymi granicami Polski
  2. Siedlisko. Skraje lasów, polany, łąki, ugory, murawy; lecąc nisko nad ziemią samice regularnie patrolują suche, skąpo pokryte roślinnością suche tereny o piaszczystym, lub wapiennym podłożu
  3. Wymiary. Długość ciała 3.5-6 mm; tylko R.spathulata dorasta do 7.5 mm
  4. Aktywność. Kwiecień/maj – wrzesień/październik; zwykle dwa pokolenia w sezonie
  5. Lokalizacja. Łódzkie
  6. Pokarm. Larwy są parazytoidami gąsienic motyli – głównie z rodzin Geometridae, Noctuidae i Erebidae. Gatunki żywicielskie Ramonda delphinensis pozostają nieznane
  7. Podobne. Inne gatunki z plemienia Voriini, zwłaszcza z rodzajów Pericepsia i Wagneria. Ich odróżnienie w terenie i na fotografiach terenowych bywa bardzo trudne, o ile nie niemożliwe – cechy diagnostyczne podano na górze strony
  8. Uwagi. Identyfikacja Theo Zeegers – jako rodzaj najbardziej prawdopodobny
  9. Uwagi. Autor obserwacji – avidal
  10. Gatunki wykazane z Polski
  • Ramonda latifrons
  • Ramonda delphinensis
  • Ramonda spathulata
  • Ramonda prunaria

avidal

Leave a Reply