Tachinidae – Rączycowate
Ciało ciemne, silnie oszczecone, zwykle czarne z szarym, miejscowym opyleniem, najobfitszym u Ramonda spathulata. Na ciemieniu brak szczecin zewnętrznych vte (outer vertical setae). Na skroni rząd zakrzywionych do dołu szczecin. Na scutellum co najwyżej 4 wzniesione szczecinki. Są to istotne cechy diagnostyczne rodzaju. Skrzydła przezroczyste, bądź z silnym przyciemnieniem wzdłuż przednich krawędzi; komórka R4+5 zamknięta, połączona z wierzchołkiem skrzydła żyłką zwaną petiolą.
- Status. R.spathulata i R.prunaria nierzadkie. R.delphinensis i R.latifrons zdecydowanie rzadkie. R.plorans w Polsce nie występuje – gatunek tez został wykazany z okresu przedwojennego, prawdopodobnie z terenów leżących poza obecnymi granicami Polski
- Siedlisko. Skraje lasów, polany, łąki, ugory, murawy; lecąc nisko nad ziemią samice regularnie patrolują suche, skąpo pokryte roślinnością suche tereny o piaszczystym, lub wapiennym podłożu
- Wymiary. Długość ciała 3.5-6 mm; tylko R.spathulata dorasta do 7.5 mm
- Aktywność. Kwiecień/maj – wrzesień/październik; zwykle dwa pokolenia w sezonie
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Larwy są parazytoidami gąsienic motyli – głównie z rodzin Geometridae, Noctuidae i Erebidae. Gatunki żywicielskie Ramonda delphinensis pozostają nieznane
- Podobne. Inne gatunki z plemienia Voriini, zwłaszcza z rodzajów Pericepsia i Wagneria. Ich odróżnienie w terenie i na fotografiach terenowych bywa bardzo trudne, o ile nie niemożliwe – cechy diagnostyczne podano na górze strony
- Uwagi. Identyfikacja Theo Zeegers – jako rodzaj najbardziej prawdopodobny
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal
- Gatunki wykazane z Polski
- Ramonda latifrons
- Ramonda delphinensis
- Ramonda spathulata
- Ramonda prunaria