Tachinidae – Rączycowate
Mocno oszczecona czarna rączyca z zapomarańczowionymi przy nasadach skrzydłami i białymi fragmentami twarzy. Jeśli podchodzić do niej ostrożnie i powoli, nie odleci – szczególnie gdy zajęta jest jedzeniem.
1. Liczebność. Pospolita, lecz niezbyt liczna. Widuje się raczej pojedyncze osobniki
2. Biotop. Parki, polany leśne, łąki, przydroża, skraje lasów, murawy, zarośla
3. Wymiary. Długość ciała 7-12 mm
4. Aktywność. Maj – sierpień
5. Lokalizacja. Łódzkie, kujawsko-pomorskie. Występuje w całym kraju
6. Pokarm. Nektar, pyłek. Larwy pasożytują na dużych stonkach – nie wiadomo, czy ograniczają się do ich larw, czy też gustują również w osobnikach dojrzałych – za info dziękuję Czarkowi Bystrowskiemu
7. Podobne. Zapewne jakieś inne rączyce. Nieco przypomina ją Mesembrina meridiana, ale szczeciny na jej odwłoku są skromniejsze, a ona sama bardziej krępa
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Andrzej Kucharski avidal