Tachinidae – Rączycowate
Mocno oszczecona czarna rączyca z zapomarańczowionymi przy nasadach skrzydłami i białymi fragmentami twarzy. Jeśli podchodzić do niej ostrożnie i powoli, nie odleci – szczególnie gdy zajęta jest jedzeniem.
Łódzki Ogród Botaniczny 15.06.2011
Łódź – Lublinek. 12.06.2011
Łódź – Młynek 25.06.2012
1. Liczebność. Pospolita, lecz niezbyt liczna. Widuje się raczej pojedyncze osobniki
2. Biotop. Parki, polany leśne, łąki, przydroża, skraje lasów, murawy, zarośla
3. Wymiary. Długość ciała 7-12 mm
4. Aktywność. Maj – sierpień
5. Lokalizacja. Łódzkie, kujawsko-pomorskie. Występuje w całym kraju
6. Pokarm. Nektar, pyłek. Larwy pasożytują na dużych stonkach – nie wiadomo, czy ograniczają się do ich larw, czy też gustują również w osobnikach dojrzałych – za info dziękuję Czarkowi Bystrowskiemu
7. Podobne. Zapewne jakieś inne rączyce. Nieco przypomina ją Mesembrina meridiana, ale szczeciny na jej odwłoku są skromniejsze, a ona sama bardziej krępa
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Andrzej Kucharski avidal
Łódzki Ogród Botaniczny 15.06.2011 Na fenkule włoskim
Łódzki Ogród Botaniczny 15.06.2011
Łódzki Ogród Botaniczny 15.06.2011
Łódzki Ogród Botaniczny 15.06.2011
Stary Toruń 20.07.2017 Fot. Andrzej Kucharski