Acrididae – Szarańczowate
Ubarwienie ciała maskujące, w różnych wariantach zieleni i brązu – trudny do wypatrzenia. Ciało uderzająco smukłe. Głowa silnie wysunięta do przodu, często uniesiona. W połowie długości przedplecza znajduje się poprzeczny rowek – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Przednie skrzydła i tylne nogi bardzo długie. Czułki spłaszczone, o ostro ściętych wierzchołkach.

Grecja 21.10.2017 Fot. Paolo Mazzei

Wyspa Krk 31.08.2018 Fot. Adrian Atamańczuk

Wyspa Krk 31.08.2018 Fot. Adrian Atamańczuk

Grecja 14.08.2105 Fot. Paolo Mazzei

1. Zasięg. W region śródziemnomorski, gdzie bywa liczny
2. Siedlisko. Wybitnie suche tereny skąpo porośnięte roślinnością – w tym stepy, murawy, ugory, zbocza
3. Wymiary. Samica 45-60 mm. Samiec 30-40 mm
4. Aktywność. Lipiec – październik
5. Lokalizacja. Chorwacja, Włochy, Grecja. Najbliższe Polski stanowisko znajdują się na Słowacji
6. Pokarm. Gatunek roślinożerny
7. Podobne. W Europie występują jeszcze 3 inne gatunki z rodzaju – Acrida bicolor, Acrida turrita i Acrida oxycephala. Są one bardzo do siebie podobne, jednak zdecydowanie rzadziej obserwowane i o zasięgu wyraźnie przesuniętym na wschód (Albania, Ukraina i dalej na wschód), ewentualnie na południe (Afryka). Podobne są także jeszcze większe gatunki z rodzaju Truxalis
8. Uwagi. Jak większość gatunków z podrodziny Acridinae, nosal węgierski nie wydaje żadnych dźwięków
9. Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Sebastian Czeczor Paolo Mazzei Aleksander Chmiel Adrian Atamańczuk
10. Więcej o gatunku

Widoczny poprzeczny rowek na przedpleczu – cechę diagnostyczną gatunku Fot. Paolo Mazzei

Włochy – Rzym 21.09.2016 Fot. Aleksander Chmiel

Włochy – Rzym 21.09.2016 Fot. Aleksander Chmiel

Chorwacja 19.08.2023 Fot. Sebastian Czeczor

avidal