Andrenidae – Pszczolinkowate
Tułów obficie i gęsto biało owłosiony – przez jego środek przebiega poprzeczny pas czarnych włosków. Odwłok lśniący, czarny z silnym, niebieskim połyskiem. 3 człon czułków niemal trzykrotnie tak długi, jak szeroki – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Skrzydła przednie z rozlegle przyciemnionymi wierzchołkami; przyciemnienie zajmuje 1/3 powierzchni skrzydła.

Wiedeń 21.04.2019 ♀ Fot. Adrian Atamańczuk

Wiedeń 21.04.2019 ♀ Fot. Adrian Atamańczuk

Wiedeń 21.04.2019 ♀ Fot. Adrian Atamańczuk

1. Liczebność. Bardzo lokalna, o zasięgu obejmującym Włochy, Słowenię i Austrię – a przypuszczalnie także inne kraje południowoeuropejskie. W miejscach występowania bywa najliczniejszą z wiosennych pszczolinek – jak to ma miejsce w Wiedniu. Ogólnie jednak bardzo rzadko obserwowana
2. Biotop. Piaszczyste tereny otwarte, kwietne łąki, ugory, przydroża, ogrody. Gniazduje w ziemi
3. Wymiary. Nie znam dokładnych wymiarów, jednak zalicza się do dużych pszczolinek, o długości ciała przekraczającej 10 mm
4. Aktywność. Marzec – maj
5. Lokalizacja. Austria. W Polsce nie występuje
6. Pokarm. Nektar. Dla larw samice gromadzą zapasy pyłku i nektaru; chętnie odwiedzają kwitnące jabłonie, mniszki, klony i jarząby
7. Podobne. W Polsce i w Europie występuje bardzo podobna, pospolita Andrena cineraria (zaciemnienie przednich skrzydeł mniej rozległe). Jeszcze bardziej podobna jest niewykazana z Polski Andrena barbareae (trzeci człon czułków tylko dwukrotnie tak długi, jak szeroki)
8. Uwagi. Znanymi pasożytami gniazdowym są Nomada lathburiana, Nomada goodeniana i Nomada fulvicornis
9. Uwagi 2. Identyfikacja Darecki
10. Uwagi 3. Autor obserwacji – Adrian Atamańczuk

avidal