Lucanidae – Jelonkowate
Znany też pod nazwą Lucanus fabiani. Głowa i przedplecze czarne. Pokrywy lśniące.  Żuwaczki u samców silnie powiększone, zakończone pojedynczym, zębowatym wyrostkiem – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Spotyka się też formy głodowe o małych żuwaczkach, które są bardzo podobne do samic.

Francja – Port Grimaud 22.07.2010 ♂ Fot. Marek R. Swadzba

Francja – Port Grimaud 22.07.2010 ♂ Fot. Marek R. Swadzba

1. Liczebność. Rzadki, lokalny. Zasięg obejmuje południową Francję i północną Hiszpanię
2. Biotop. Lasy, parki, aleje
3. Wymiary. Długość ciała 22-75 mm; samce przeciętnie wyraźnie większe od samic
4. Aktywność. Maj – sierpień
5. Lokalizacja. Francja. W Polsce nie występuje
6. Pokarm. Soki wyciekające ze zranionych drzew liściastych, przede wszystkim dębów. Pędraki odżywiają się zmurszałym drewnem, sporadycznie dojadając korzonkami roślin
7. Podobne. W Polsce występuje bardzo podobny, lecz przeciętnie większy Lucanus cervus (żuwaczki z kilkoma ząbkami) – dawniej L. pontbrianti uważany był za podgatunek L. cervus. W Europie występują jeszcze 3 inne gatunki z rodzaju o odmiennych zasięgach – L. barbarossa, L. tetraodon i L. ibericus
8. Uwagi. Autorem obserwacji jest Marek R. Swadzba
9. * – proponowana nazwa gatunkowa