Miridae – Tasznikowate
Ciało owalne, żywo zielone. W tylnych kątach przedplecza i na kolanach czarne plamki. Zakrywka jasna z widocznym, zielonkawym na ogół użyłkowaniem. Czułki długie (zwłaszcza u samców) – pierwszy człon czułków mniej więcej tak długi jak szerokość głowy – istotna cecha diagnostyczna rodzaju; nasada pierwszego członu czułków ciemnobrązowa, a jego wierzchołek rozjaśniony.
Niemcy – Borkum 30.07.2012 Fot. gernotkunz
- Status. Pospolity
- Siedlisko. Lasy, parki, ogrody, sady, zadrzewienia, aleje, zarośla. Związany z drzewami i krzewami liściastymi, zdecydowanie rzadziej przebywa na drzewach iglastych. Najczęściej znajdowany na jabłoniach, wiązach, olszach, brzozach i lipach. Preferuje miejsca wilgotne i zacienione
- Wymiary. Długość ciała 4.9-5.8 mm
- Aktywność. Czerwiec – październik/listopad. Nimfy od maja. Zimuje jajo
- Lokalizacja. Niemcy, Polska – lubelskie
- Pokarm. Drapieżny – poluje na rozmaite owady i pajęczaki. Chętnie pożera mszyce i roztocze
- Podobne. U drugiego krajowego gatunku z rodzaju – Blepharidopterus diaphanus – wszystkie człony czułków są jednolicie jasne, a na czułkach, nogach i przedpleczu brak ciemnych plamek. Podobne są także liczne inne zielone gatunki z rodziny, które można odróżnić m.in. po długości nasadowego członu czułków i – tak jak powyżej – braku ciemnych plamek na nogach, czułkach i przedpleczu
- Uwagi. Autorzy obserwacji – gernotkunz avidal
- Więcej o gatunku
- Rozmieszczenie
Okuninka 16.07.2017 Nimfa na liściu olszy czarnej w poszukiwaniu mszyc – min. z gatunku Pterocallis alni
Okuninka 16.07.2017