Miridae – Tasznikowate
Przedplecze zielonkawe z ciemną podkreślonymi przednią i tylna krawędzią. Scutellum ciemne z jasnozielonym bądź żółtym wierzchołkiem. Pokrywy z rozmytą, zielonkawą plamą, która w stanie spoczynku przy złożonych skrzydłach przyjmuje zwykle kształt półokręgu. Klinik (cuneus – wierzchołek skrzydła) zielony z czerwoną plamką apikalną. Użyłkowanie pokryw i zakrywki częściowo czerwone. Pierwszy człon czułków oraz człon drugi poza ewentualnie przyciemnionym wierzchołkiem są żółto-brązowe. Człony 3 i 4 ciemne. Okazy w kolekcjach (jak ten na jednej z fotografii) wybarwiają się i zielone akcenty ulegają blaknięciu.
Belgia 11.06.2022 Fot. Gilles San Martin
Turcja 18.06.1979 Fot. Barış Çerçi
- Liczebność. Rzadko obserwowany, co częściowo może wynikać z preferowanego biotopu, jakim są korony drzew
- Biotop. Ogrody, parki, aleje; przebywa niemal wyłącznie na drzewach
- Wymiary. Długość ciała 3.4-4.6 mm
- Aktywność. Lipiec – październik; dwa pokolenia w sezonie. W regionie śródziemnomorskim niemal cały rok. Zimuje jajo
- Lokalizacja. Turcja, Belgia. W Polsce zapewne na całym obszarze, lecz odnaleziony tylko na ścianie wschodniej
- Pokarm. Soki roślinne – wysysa pędy, liści i owoce jemioły, a na południu Europy także gazęwnika europejskiego
- Podobne. Stosunkowo charakterystyczny
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Barış Çerçi Gilles San Martin
- Rozmieszczenie
- Więcej o gatunku