Apidae – Pszczołowate
Ubarwienie u obu płci bardzo niemal identyczne. Tułów i przednia oraz środkowa część odwłoka czarno owłosione; u niektórych osobników na przodzie tułowia można dostrzec wąską, żółtą przepaskę. Koniec odwłoka rudoczerwony. Skrzydła przyciemnione.
- Liczebność. Pospolity, dość liczny – niemniej znacznie ustępuje liczebnością pospolitym trzmielom
- Biotop. Skraje lasów, parki, ogrody, polany, kwietne łąki, przydroża
- Wymiary. Samice 14-25 mm. Samce 13-17 mm. Robotnic brak
- Aktywność. Kwiecień – październik. Pierwsze wylatują zimujące samice, samce pojawiają się dopiero w lipcu
- Lokalizacja. Łódzkie, świętokrzyskie, lubelskie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Nektar; żywiące się mieszaniną pyłku i nektaru larwy rozwijają się w gniazdach Bombus lapidarius Bombus sylvarum Bombus sichelii Bombus pascuorum
- Podobne. Najbardziej przypomina swojego głównego żywiciela trzmiela kamiennika B. lapidarius, ale ma ciemniejsze skrzydła. Od innych trzmielców odróżnić go jest stosunkowo łatwo
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Andrzej Sawic Mariusz Gwardjan avidal
WZORY BARWNE (wg Trzmielowate Polski – T.Pawlikowski, K.Pawlikowski). Zgodę na wykorzystanie wzorów otrzymałem od profesora Tadeusza Pawlikowskiego
Nazwa brzmik już nie jest używana – bardziej poprawna – trzmielec.
Utożsamiałem nazwę trzmielec z rodzajem Psithyrus, który odszedł w niebyt. Dlatego wydawało mi się, że zasadniej będzie nazwać ten gatunek brzmikiem, skoro ten termin funkcjonuje w nazewnictwie. Ale skoro twierdzisz, że to archaizm, dostosuję się.
Łacińska nazwa rodzajowa Psithyrus pomimo iż nie jest już używana to polska nazwa trzmielec się uchowała. Natomiast nazwa brzmik była zaproponowana bodajże przez Boczka i nie przyjęła się w nazewnictwie. Jeszcze jedno sprostowanie polska nazwa tego gatunku to trzmielec czarny 🙂
Sprostowanie uwzględnione. Dziękuję