Calameuta filiformis – Wtrzciniec ździeblarzowaty

Cephidae – Ździeblarzowate
Scutum i prescutum czarne, rozdzielone żółtą, wąską przepaską. Odwłok smukły, czarny, u obu płci z żółtymi przepaskami na tergitach 4-6, a u samicy często także na tergitach 3 i 7. Pokładełko krótkie, niewiele wystające poza ostatni tergit, położone w tej samej płaszczyźnie, co koniec spodniej strony odwłoka (oblong plate). Tylne golenie całkowicie czarne. Nasadowy człon tylnej stopy krótszy od członów 2-4 łącznie. Czułki czarne, nierozszerzające się; człon 3 nieco krótszy od członu 4-go, lub tej samej długości.

Las żeromiński 11.06.2015

Las żeromiński 11.06.2015

Las żeromiński 11.06.2015

Las żeromiński 11.06.2015

  1. Liczebność. Pospolity
  2. Biotop. Skraje lasów, polany, łąki, ugory, trzcinowiska
  3. Wymiary. Długość ciała 9-12 mm
  4. Aktywność. Maj – lipiec
  5. Lokalizacja. Łódzkie. Występuje w całym kraju
  6. Pokarm. Nektar, pyłek, spadź. Larwy minują głównie trzcinnik piaskowy (Calamagrostis epigejos), mozgę trzcinowatą (Phalaris arundinacea), perz właściwy (Elymus repens),  rajgras wyniosły (Arrhenatherum elatius), trzcinę pospolitą (Phragmites australis) 
  7. Podobne. Pozostałe 3 krajowe gatunki z rodzaju (najpospolitsza Calameuta pallipes różni się częściowo żółtymi tylnymi goleniami). Również częściowo żółte tylne golenie (od wewnętrznej strony) ma samica Cephus pygmaeus; wszystkie ździeblarze z rodzaju Cephus różnią się takimi cechami jak stosunek szerokości czoła do wysokości oka (czoło szersze od wysokości oka u Cephus, czoło równe wysokości oka u Calameuta), czy ułożenie mocniej wysuniętego poza ostatni tergit pokładełka i końca spodniej strony odwłoka w różnej płaszczyźnie. Gatunki z rodzajów Hartigia i Janus najpewniej wyeliminować na podstawie stosunku długości członów tylnych stóp (1 człon tej samej długości co człony 2-4 łącznie) – no i po roślinie żywicielskiej, którą nie są trawy, lecz drzewa i krzewy (zwykle z rodziny różowatych)
  8. Uwagi. Autor obserwacji – avidal
Samica - czerwona linia koniec spodniej strony odwłoka ( oblong plate ) i krótkie, niewiele wystające poza ostatni tergit pokładełko leżą wzdłuż tej samej płaszczyzny

Samica – czerwona linia podkreśla koniec spodniej strony odwłoka ( oblong plate ) i krótkie, niewiele wystające poza ostatni tergit pokładełko leżące wzdłuż tej samej płaszczyzny

 

Leave a Reply