Cephidae – Ździeblarzowate
Scutum i prescutum czarne, rozdzielone żółtą, wąską przepaską. Odwłok smukły, czarny, u obu płci z żółtymi przepaskami na tergitach 4-6, a u samicy często także na tergitach 3 i 7. Pokładełko krótkie, niewiele wystające poza ostatni tergit, położone w tej samej płaszczyźnie, co koniec spodniej strony odwłoka (oblong plate). Tylne golenie całkowicie czarne. Nasadowy człon tylnej stopy krótszy od członów 2-4 łącznie. Czułki czarne, nierozszerzające się; człon 3 nieco krótszy od członu 4-go, lub tej samej długości.
- Liczebność. Pospolity
- Biotop. Skraje lasów, polany, łąki, ugory, trzcinowiska
- Wymiary. Długość ciała 9-12 mm
- Aktywność. Maj – lipiec
- Lokalizacja. Łódzkie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Nektar, pyłek, spadź. Larwy minują głównie trzcinnik piaskowy (Calamagrostis epigejos), mozgę trzcinowatą (Phalaris arundinacea), perz właściwy (Elymus repens), rajgras wyniosły (Arrhenatherum elatius), trzcinę pospolitą (Phragmites australis)
- Podobne. Pozostałe 3 krajowe gatunki z rodzaju (najpospolitsza Calameuta pallipes różni się częściowo żółtymi tylnymi goleniami). Również częściowo żółte tylne golenie (od wewnętrznej strony) ma samica Cephus pygmaeus; wszystkie ździeblarze z rodzaju Cephus różnią się takimi cechami jak stosunek szerokości czoła do wysokości oka (czoło szersze od wysokości oka u Cephus, czoło równe wysokości oka u Calameuta), czy ułożenie mocniej wysuniętego poza ostatni tergit pokładełka i końca spodniej strony odwłoka w różnej płaszczyźnie. Gatunki z rodzajów Hartigia i Janus najpewniej wyeliminować na podstawie stosunku długości członów tylnych stóp (1 człon tej samej długości co człony 2-4 łącznie) – no i po roślinie żywicielskiej, którą nie są trawy, lecz drzewa i krzewy (zwykle z rodziny różowatych)
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal

Samica – czerwona linia podkreśla koniec spodniej strony odwłoka ( oblong plate ) i krótkie, niewiele wystające poza ostatni tergit pokładełko leżące wzdłuż tej samej płaszczyzny