Colletidae – Lepiarkowate
Ciało masywne. Głowa czarna, szeroka. Oczy nagie. Tułów samicy gęsto, czerwono-brązowo owłosiony. Odwłok samicy dość często bez wyraźnych, jasnych przepasek na tergitach. Nogi czarne, żółto owłosione. Na tylnych goleniach samicy koszyczki do zbierania pyłku, zwykle żółte od pobranego pokarmu. Skrzydła przezroczyste – na przednim skrzydle 3 komórki kubitalne Cu. Komórka promieniowa (radialna) R silnie zwężona w tylnej części. Tylna ścianka komórki dyskoidalnej D3, czyli faliście wygięta żyłka Rc2 – ważna cecha diagnostyczna rodzaju.
- Status. Dawniej bardzo liczna, obecnie obserwuje się spadek liczebności – wciąż jednak zalicza się do gatunków pospolitych
- Siedlisko. Otwarte, piaszczyste tereny skąpo pokryte roślinnością, oraz łozowiska, polany i łąki, na które zalatuje w poszukiwaniu pożywienia
- Wymiary. Samica 12-15 mm. Samiec 11-14 mm
- Aktywność. Marzec – maj; gatunek wybitnie wiosenny
- Lokalizacja. Lubuskie, dolnośląskie
- Pokarm. Nektar i pyłek, które chętnie zbiera z kwiatów wierzb
- Podobne. Identyfikacje ułatwiają wczesny pojaw i duże rozmiary – mimo to łatwo pomylić ją z pszczołą miodna Apis mellifera (długa, wąska komórka promieniowa, owłosione oczy), a przede wszystkim z Andrena nitida i innymi, dużymi pszczolinkami; najpewniejszą cechą pozwalającą odróżnić pszczolinki jest prosta żyłka Rc2
- Uwagi. Pasożytem gniazdowym jest Sphecodes albilabris, znacznie rzadziej Sphecodes gibbus
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Bogdan Mazur Michał Gałan Marek Adamski Meadowlark Ryszard Orzechowski

Czarna strzałka wskazuje faliście wygiętą żyłkę Rc2 w komórce dyskoidalnej D3. Powyżej widać 3 komórki kubitalne i zwężoną z tyłu komórkę promieniową