Crabronidae – Grzebaczowate
Znana też jako szubrawa długotrzonek. Ciało smukłe, delikatne. Głowa i tułów czarne, pokryte krótkimi srebrzystymi włoskami, szczególnie dobrze widocznymi u samicy. Odwłok wyraźnie stylikowany – stylik długi czarny. Pierwszy tergit samicy czerwony z rozległą czarną plamą środkową. Pierwszy tergit samca w znacznej mierze czarny, tylko przy tylnej krawędzi z reguły czerwony. 2 tergit karminowoczerwony u obu płci. Kolejne tergity czarne. Czułki od spodu czerwone, relatywnie długie – zwłaszcza u samca. Skrzydła przezroczyste; w przednim skrzydle 3 komórki kubitalne Cu.
- Liczebność. Brak danych. Rzadko obserwowana. Na podstawie własnej obserwacji mogę ocenić, że miejscami bywa liczna
- Biotop. Brak danych. Przypuszczalnie gniazduje w ziemi. Liczną agregację osobników obu płci spotkałem na skraju lasu liściastego i ukwieconej, trawiastej łąki. Obie płci latały nisko nad ziemią i niechętnie przysiadały. Co znamienne, podczas gdy samice odpoczywały głównie na łodygach i źdźbłach traw, samce wybierały liście rosnącego obok dębu, ewentualnie liście młodych samosiejek. Wśród traw dochodziło do aktów kopulacji. Przy 20 stopniach znaczną aktywność wykazywały już o 5 rano
- Wymiary. Długość ciała samicy 7.5-10mm, samca 6.5-9 mm
- Aktywność. Czerwiec – sierpień
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Pyłek, nektar. Larwom samice znoszą sparaliżowane skoczkowate z rodziny Cicadellidae. Szczegóły rozowju larw jak pozostają nieznane
- Podobne. Charakterystyczna. Pozostałe 3 krajowe gatunki z rodzaju (Mimesa bicolor, Mimesa equestris, Mimesa lutaria) mają krótsze czułki i różnią się ubarwieniem odwłoka
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal
- Więcej o gatunku