Ichneumonidae – Gąsieniczkowate
Przy wewnętrznej i zewnętrznej krawędzi oka białe obrzeżenia. Głowa i odwłok są czarne z białymi plamkami. Tułów czerwony u samic i czarny u samców. Pokładełko u samicy bardzo krótkie, ledwo wystające za ostatni tergit. Tergity czarne z dużą białą plamą na boku tergitu pierwszego i białymi plamkami na ostatnich czterech tergitach. Uda tylnych nóg czarne.
Warszawa – Siekierki 31.07.2021 ♀ Fot. Sylvester Kociniak
Warszawa – Siekierki 31.07.2021 ♀ Fot. Sylvester Kociniak
Warszawa – Siekierki 31.07.2021 ♀ Fot. Sylvester Kociniak
- Liczebność. Rzadko obserwowany, nieliczny
- Biotop. Głównie łąki z żerującymi gąsienicami modraszków
- Wymiary. Długość ciała 8-12 mm
- Aktywność. Późna wiosna – jesień
- Lokalizacja. Mazowieckie
- Pokarm. Spadź, nektar. Larwy są endoparazytoidami gąsienic modraszków z rodzaju Phengaris. Samica składa jaja w larwach gospodarza na etapie, kiedy te żerują na roślinie żywicielskiej. Zarażone pasożytami gąsienice rozwijają się normalnie i późnym latem pozostawiają główki kwiatowe, aby zimować w gniazdach mrówek i dalej się rozwijać. Dopiero w stadium poczwarki pasożyt zabija swojego żywiciela, a następnie wylęga się z poczwarki
- Podobne. Także rzadki Neotypus melanocephalus ma częściowo czerwone tylne uda; samica ma dłuższe pokładełko. W Europie występują jeszcze dwa gatunki, które różnią się ubarwieniem, lecz ich występowanie w Polsce nie jest potwierdzone
- Uwagi. Autor obserwacji – Sylvester Kociniak
Warszawa – Siekierki 31.07.2021 ♀ Fot. Sylvester Kociniak