Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Ciało uderzająco smukłe. Wierzch głowy czarny, oczy jasno obrzeżone. Tułów dwubarwny – jasno obrzeżone scutum i boczne płytki tułowia (pleuryty) rudopomarańczowe, tylna część tułowia czarna (propodeum zmienne w ubarwieniu); znacznie rzadziej cały tułów czarny. Odwłok czarny z jasnymi tylnymi krawędziami tergitów. Nogi charakterystycznie ubarwione – krętarze oraz wierzchołki i nasady ud perłowobiałe; środkowa część tylnych ud rudopomarańczowa. Przednie i środkowe biodra perłowobiałe, tylne białe lub czerwonopomarańczowe – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Czułki czarne, bez rozjaśnień. Skrzydła przezroczyste; pterostigma wyraźna, czarna, z jasną plamką w przednim kącie. Pokładełko samicy bardzo długie, mniej więcej tak długie jak reszta ciała.
Wiedeń 18.06.2017 ♀ Fot. Adrian Atamańczuk
Wiedeń 18.06.2017 ♀ Fot. Adrian Atamańczuk
Wiedeń 18.06.2017 ♀ Fot. Adrian Atamańczuk
- Liczebność. Nierzadki
- Biotop. Skraje lasów, polany, ogrody
- Wymiary. Długość ciała 6-11 mm
- Aktywność. Czerwiec – wrzesień
- Lokalizacja. Austria, Polska – lubuskie. W Polsce na całym obszarze
- Pokarm. Larwy są ektoparazytoidami larw niektórych żądłówek, zwłaszcza gatunków gniazdujących w drewnie z rodziny Crabronidae i podrodziny Eumeninae
- Podobne. U Perithous scurra wszystkie biodra są czerwonopomarańczowe
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Lucyna Bugiera Adrian Atamańczuk
Chociszewo 13.06.2021 ♂ Fot. Lucyna Bugiera
Chociszewo 13.06.2021 ♂ Fot. Lucyna Bugiera