Megachilidae – Miesierkowate
Według alternatywnej nomenklatury Anthidium strigatum.
Ciało czarne z żółtymi znaczeniami na głowie i i tułowiu. Odwłok z żółtymi plamami – plamy na pierwszych dwóch tergitach leżą bliżej boków, aniżeli plamy na tergitach 3-5.
Łódzki Ogród Botaniczny 11.08.2013
Zalew Sulejowski 02.08.2020
Zalew Sulejowski 02.08.2020
Łódzki Ogród Botaniczny 11.08.2013
- Liczebność. Uznawana za pospolitą
- Biotop. Ciepłe i suche tereny, w tym piaskownie, murawy kserotermiczne, kamieniołomy, wrzosowiska, żwirownie. Niepozorne i bardzo trudne do wypatrzenia gniazda zakłada na łodygach, kamieniach, gałązkach i w wielu innych, niekiedy zupełnie niespodziewanych miejscach. Komora lęgowa zbudowana z żywicy zawiera do 13 komórek lęgowych
- Wymiary. Długość ciała 6-7 mm
- Aktywność. Czerwiec – wrzesień. Zimują larwy w kokonach
- Lokalizacja. Łódzkie, śląskie
- Pokarm. Nektar. Larwy żywią się mieszaniną pyłku i nektaru
- Podobne. Inne makatki z plemienia Anthidini – wszystkie one mają plamy odwłokowe równo oddalone od krawędzi tergitów, oraz szmeronia Stelis signata – plamy odwłokowe są u niej stosunkowo równo od siebie oddalone. Najbardziej podobna Anthidiellum boreale zasiedla Daleki Wschód
- Uwagi. Pasożytem gniazdowym jest wspomniana już szmeronia makatówka Stelis signata
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Alfred Błażytko avidal
Toszek 06.07.2021 Fot. Alfred Błażytko
Zalew Sulejowski 02.08.2020