Tenthredinidae – Pilarzowate
Wśród krajowych szczerbatków 3 gatunki są do siebie bliźniaczo podobne. Najpospolitszego Rhogogaster scalaris (poprzednio Rhogogaster viridis) z całą pewnością można odróżnić od pozostałych dwóch właściwie tylko na podstawie stosunku długości pulvilli (poduszeczki na stopach) do członów stopy. Takie cechy jak: podłużne ciemne linie na tergitach, czy cienka czarna linia z boku tułowia, odcień zieleni na tułowiu – choć pomocne – nie mogą być uznane za diagnostyczne. Szczerbatek punktowany Rhogogaster punctulata zwykle ma prawie jednolicie zielone tergity, za wyjątkiem pary drobnych czarnych plamek na każdym z nich. Jeszcze bardziej podobny szczerbatek oliwinowy Rhogogaster chlorosoma zwykle różni się brakiem cienkiej czarnej linii z boku tułowia – ale nie jest to regułą. Wszystkie 3 gatunki mają rysunek w kształcie litery omega na głowie, zielone pterostigmy i dwubarwne zielonoczarne scutum. Ich czoło jest wyraźnie szersze od nadustka, a na członach stóp znajdują się czarne, obrączkowane plamki. Nie podejmuję się rozstrzygać, które z wymienionych gatunków znajdują się na poniższych fotografiach.
- Status. Pospolite
- Siedlisko. Zarośla, polany leśne, skraje lasów, parki, ogrody, łąki
- Wymiary. Długość ciała 9-14 mm
- Aktywność. Kwiecień – sierpień
- Lokalizacja. Niemcy, Polska – łódzkie, mazowieckie, Bieszczady
- Pokarm. Owady, nektar i pyłek; szczerbatki chętnie pożerają larwy stonek, w tym stonki ziemniaczanej. Larwy polifitofagiczne
- Podobne. U Rhogogaster picta pterostigma jest czarna w 2/3, a na głowie brak rysunku litery omega. Jeszcze bardziej podobny Tenthredo olivacea jest intensywnie zielony i charakteryzuje się stosunkowo smukłą sylwetką; jego czoło jest nieznacznie szersze od nadustka, a na stopach brak czarnych plamek
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Paweł Głowacki Marek R.Swadzba avidal

Sine Wiry 25.05.2013 Osobnik świeżo po wypoczwarczeniu jeszcze nie zdążył napompować skrzydeł, a już ucztuje