Nymphalidae – Rusałkowate
Rzadziej pod nazwą kniejowiec meduza. Skrzydła czarnobrązowe z czarnymi, pomarańczowo obwiedzionymi oczkami z białą źrenicą; dwa górne oczka na przednim skrzydle są największe. Wierzchołki czułków od spodu są brązowe. Gąsienica jasnozielona z ciemną, białawo obrzeżoną linią na grzbiecie, pojedynczą żółtozieloną linią na każdym boku nad przetchlinkami i drugą nad odnóżami.
- Liczebność. Dawniej szeroko rozsiedlona sięgająca po Puszczę Białowieską, Warszawę i Wielkopolskę. Obecnie na nizinach skrajnie nieliczna, wycofała się z większości zajmowanego obszaru. Na południu kraju, szczególnie w górach, nierzadka i często dość liczna Arek Gawroński
- Biotop. Leśne polany i prześwietlenia, leśne drogi, suche murawy, ale także wilgotne łąki i torfowiska; znacznie częstsza w górach
- Wymiary. Długość ciała 23-24 mm. Rs 32-42 mm
- Okres lotu. Maj – sierpień. Gąsienice, które znaleźć bardzo trudno, od lipca do początków maja. Zimują poczwarki
- Lokalizacja. Bieszczady, mazowieckie. W okolicach Łodzi nigdy jej nie obserwowałem, niemniej Jacek Kurzawa zdradził, że w okolicach Tomaszowa Mazowieckiego funkcjonuje stała i prężna populacja
- Pokarm. Nektar, sole mineralne spijane z błotnistych kałuż i ekskrementów. Gąsienice żerują na różnych trawach; chętnie na trzęślicach i kłosownicach
- Podobne. Inne górówki pojawiają się zwykle później w sezonie i różnią się m.in. układem i wielkością pawich oczek. Najbardziej podobna Erebia oeme w Polsce nie występuje (różni się czarnymi od spodu wierzchołkami czułków)
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Paweł Głowacki avidal
- E.medusa w bazie BioMap
- E.medusa na Lepiforum

Szlak na Połoninę Caryńską 28.05.2014 W towarzystwie kosternika Carterocephalus palaemon