Maniola jurtina – Przestrojnik wielki

Nymphalidae – Rusałkowate
Wierzch skrzydeł ciemnobrunatny, u samca ubarwiony niemal jednolicie ubarwiony, u samicy z szeroką pomarańczową lub czerwonobrunatną przepaską zewnętrzną. Przy wierzchołkach przednich skrzydeł znajduje się czarne oczko, które u samic jest większe i wypełnione białą źrenicą. Na spodzie tylnych skrzydeł samca dwie małe, czarne plamki. Gąsienica zielona, pokryta gęstymi włoskami.

Łódź ♂ Fot. Krzysztof Marczak

M.jurtina

Łódź – Widzew 07.07.2010 ♂ Id. Andrzej Hańca

M.jurtina

Toszek 03.07.2018 ♂ Fot. Alfred Błażytko

Widzew 17.07.2014

Łódź – Widzew 17.07.2014 In copula

  1. Status. W Polsce jest jednym z pospolitszych motyli dziennych, jednak na stanowiskach najczęściej występuje w niewielkiej liczebności. Jeden z nielicznych gatunków motyli dziennych, którego liczebność nie zmalała wyraźnie w ostatnich latach Arek Gawroński
  2. Siedlisko. Skraje lasów, łąki, ugory, przydroża, polany
  3. Wymiary. Długość ciała 22-28 mm. Rs 40-52 mm
  4. Okres lotu. Czerwiec – sierpień. Gąsienica od września do maja
  5. Lokalizacja. Hiszpania, Polska – łódzkie, śląskie, wielkopolskie, podlaskie
  6. Pokarm. Nektar. Gąsienice żerują nocami na trawach
  7. Podobne. Najbardziej podobny, rzadki Hyponephele lycaon różni się min. liczbą oczek na skrzydłach – na przednim skrzydle samicy znajdują się dwa oczka, a na tylnym skrzydle samców oczek brak. Niezwykle rzadki Pyronia tithonus ma oczka z podwójną źrenicą na przednich skrzydłach i jest żywiej ubarwiony; w centralnej Polsce nie lata. Aphantopus hyperantus przybiera bardziej stonowane barwy i ma zwykle więcej oczek na obu parach skrzydeł. Na fotografiach przestrojnik wielki bywa też mylony ze znacznie mniejszym Coenonympha pamphilus
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Jarosław Potapowicz Krzysztof Marczak Alfred Błażytko Andrzej Hańca avidal
  9. M.jurtina w bazie BioMap
  10. M.jurtina na Lepiforum

avidal

Leave a Reply