Sphingidae – Zawisakowate
Znany także pod nazwą nastrosz dębowiec. Przednie skrzydła oliwkowoszare,, lub żółtawoszare z jaśniejszym od tła, ograniczonym ciemnymi, cienkimi przepaskami poprzecznymi polem środkowym. Przy tylnej krawędzi skrzydła niewielkie zaciemnienie sąsiadujące z ciemną, owalną plamką. Tylne skrzydła z rudymi plamami nasadowymi i słabo zaznaczoną brunatną przepaską. Dorosła gąsienica zwykle zielona z ukośnymi, żółtymi smugami na bokach ciała i zielonkawym kolcem na ostatnim segmencie; niekiedy spotyka się gąsienice z rdzawymi plamami na bokach. Przed przepoczwarczeniem gąsienica zmienia barwę ciała na ciemniejszą.
- Liczebność. W Polsce zapewne nie występuje; ewentualne historyczne rekordy nie są w pełni wiarygodne
- Biotop. Lasy, oraz zarośla i lasostepy
- Wymiary. Długość ciała 45-55 mm. Rs 85-125 mm
- Czas lotu. Koniec kwietnia – wrzesień/październik ; im dalej na południe Europy, tym pojaw jest wcześniejszy. Gąsienice od maja do sierpnia. Zimuje poczwarka
- Lokalizacja. Grecja, Włochy. Gatunek migrujący, zalatujący do naszych południowych i zachodnich sąsiadów
- Pokarm. Nektar. Gąsienice żerują na dębach – zwłaszcza na dębie burgundzkim i ostrolistnym; sporadycznie na ostrokrzewach. Na roślinie pokarmowej przebywają około 7 tygodni, po czym schodzą między liście, albo zakopują się płytko w glebie, aby się przepoczwarczyć
- Podobne. Niektóre inne zawisaki – mimo to nietrudny do rozpoznania
- Uwagi. Autor obserwacji – Adam Woźniak
- Więcej o gatunku