Acrididae – Szarańczowate
Ubarwienie ciała najczęściej zielone z brązowym, charakterystycznym dla gatunku deseniem na skrzydłach. Znacznie rzadziej obserwuje się brązowe osobniki. Brak bocznego żebra przedplecza w przedniej jego części – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Tylne golenie u nasady czarnobiało prążkowane. Tylne uda i golenie na wewnętrznej powierzchni częściowo jasnoczerwone.
Warszawa 02.08.2020 Fot. Paweł Głowacki
Sochaczew – pobrzeża Bzury 22.07.2020 Fot. Leszek Plackowski
Sochaczew – pobrzeża Bzury 22.07.2020 Fot. Leszek Plackowski
Sochaczew – bulwary nad Bzurą 07.08.2021 Fot. Leszek Plackowski
- Liczebność. Rzadka, znana z rozproszonych stanowisk w środkowej i południowej części kraju VU
- Biotop. Brzegi zbiorników wodnych, podmokłe łąki i inne wilgotne tereny; rzadziej suche łąki i murawy
- Wymiary. Samica 21-29 mm. Samiec 15-19 mm
- Aktywność. Koniec lipca – październik. Aktywny w dzień i w nocy; po zmroku zalatuje do źródeł światła
- Lokalizacja. Mazowieckie, pomorskie, podkarpackie
- Pokarm. Trawy; okazjonalnie mchy
- Podobne. Dość charakterystyczna, choć bez opatrzenia nietrudno pomylić ją z innymi szarańczakami. Jedyny krajowy przedstawiciel rodzaju
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Magdalena Jędro Światopełk Smoczyński Paweł Głowacki Leszek Plackowski Adam Woźniak Marcin Szot
- Rozmieszczenie
- Więcej o gatunku
Warszawa – Żoliborz 08.08.2021 Nimfa Fot. Światopełk Smoczyński
Nisko 06.07.2022 Larwa Fot. Marcin Szot
Sochaczew – bulwary nad Bzurą 09.08.2021 Fot. Leszek Plackowski
Gdynia 22.08.2021 Nietypowa forma barwna, którą można pomylić z Chorthippus dorsatus – widać jednak, choć zredukowane, czarne plamy na skrzydłach, a z przodu przedplecza brak żeber bocznych Fot. Leszek Plackowski
Słowiński Park Narodowy 04.09.2020 Fot. Magdalena Jędro
Warszawa 01.08.2017 Fot. Adam Woźniak
Sochaczew – bulwary nad Bzurą 07.08.2021 Fot. Leszek Plackowski
Warszawa – Żoliborz 08.08.2021 Fot. Światopełk Smoczyński
Znalazłem dość ciekawe stanowisko tego gatunku (widuje nimfy i wiele dorosłych) w samym centrum warszawy, na maleńkim, często koszonym skwerku Andrzeja Woyciechowskiego. Mimo to sinic nie brakuje, zwłaszcza w ciepłą pogodę idąc po skwerze na prawo i lewo do lotu zrywają się te prostoskrzydłe, czasem wręcz parodiując szarańczę:) Mam całkiem sporo dobrych zdjęć tego gatunku, aczkolwiek to bardzo płochliwy owad (przynajmniej tam)
To nic dziwnego bo jak widzisz większość obserwacji na stronie pochodzi właśnie z Warszawy i okolic. Może i płochliwy, za to niezwykle fotogeniczny