Acrididae – Szarańczowate
Ubarwienie ciała zmienne – zwykle zielone lub zielono-brązowe, ale zdarzają się osobniki np. częściowo różowo-czerwone. Skrzydła u obu płci skrócone, nie zakrywają całego odwłoka; sporadycznie pojawiają się osobniki w pełni uskrzydlone. Pterostigma u samca znajduje się przynajmniej 2,5 mm od wierzchołka skrzydła – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Końce skrzydeł u samicy szeroko zaokrąglone. Pole środkowe nierozszerzone. Żeberka boczne przedplecza nie są wyraźnie załamane, lecz delikatnie rozchodzą się ku tyłowi. Kolana ciemne. Pokładełko stosunkowo długie.
Bielsko-Biała 29.08.2014 Fot. Grzegorz Gierlasiński
Warszawa – Białołęka 10.07.2020 Fot. Adrian Peplak
Bielsko-Biała 29.08.2014 Fot. Grzegorz Gierlasiński
- Status. Pospolity, zwykle liczny. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Wilgotne łąki, rzadziej suche tereny trawiaste
- Wymiary. Długość ciała 13-23 mm; samice przeciętnie większe od samców
- Aktywność. Lipiec – październik
- Lokalizacja. Śląskie, mazowieckie
- Pokarm. Trawy
- Podobne. Liczne inne szarańczaki (zwróć uwagę na m.in. kształt żeberek i barwę kolan), zwłaszcza konik wąsacz Pseudochorthippus parallelus, od którego dawniej nie był odróżniany. Samce wąsacza różnią się umieszczoną bliżej wierzchołka skrzydła pterostigmą (co najwyżej 1.5 mm. od końca skrzydła), a samice krótszym pokładełkiem i spiczastymi wierzchołkami skrzydeł
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Adrian Peplak Grzegorz Gierlasiński
- Rozmieszczenie
Czerwone strzałki wskazują tylko delikatnie załamane boczne żeberka przedplecza