Rhynchites auratus – Tutkarz złociak

Attelabidae – Podryjowate
Poprzednio w rodzinie Rhynchitidae, obecnie zdegradowanej do rangi podrodziny Rhynchitinae. Ciało obficie owłosione, lśniące – ubarwienie złocisto-zielone lub purpurowe. Ryjek długi, lecz nie dłuższy od długości głowy i przedplecza łącznie; u samicy bardziej masywny niż u samca. Boki przedplecza samca z kolcowatymi wyrostkami. Pokrywy zdecydowanie szersze od przedplecza.

R.auratus

Łuków 24.05.2015 Fot. Ricosz

R auratus

Łuków 19.05.2017 Fot. Ricosz

Warszawa – Ursynów 19.04.2018 ♀ w pozycji obronnej Fot. Marek W.Kozłowski

Chociszewo 01.05.2022 Fot. Lucyna Bugiera

R.auratus

Polana Polichno 19.05.2019 ♂ Fot. Włodek Wypych

  1. Status. Lokalny. Liczny tylko miejscami
  2. Siedlisko. Zakrzewione murawy kserotermiczne i psammofilne, nasłonecznione skraje lasów, suche polany, doliny rzeczne
  3. Wymiary. Długość ciała 5.5-9 mm
  4. Aktywność. Kwiecień – lipiec
  5. Lokalizacja. Niemcy, Polska – świętokrzyskie, lubelskie, mazowieckie, lubuskie
  6. Pokarm. Liście i pączki liściowe krzewów i drzew z rodziny różowatych, w tym drzew owocowych (m.in. głóg, śliwa, jabłoń, czeremcha). Larwy żerują wewnątrz owoców; nie zwijają liści w tutki jak niektóre blisko spokrewnione gatunki
  7. Podobne. Przede wszystkim rzadszy Rhynchites bacchus, u którego ryjek jest u samicy dłuższy od długości głowy i przedplecza łącznie. Pospolity Involvulus cupreus różni się m.in. kształtem przedplecza
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek R.Swadzba Marek W.Kozłowski Włodek Wypych Lucyna Bugiera Ricosz
  9. Więcej o gatunku
  10. R.auratus w bazie BioMap

Niemcy – Bausenberg 02.05.2022 Fot. Marek R. Swadzba


avidal

2 thoughts on “Rhynchites auratus – Tutkarz złociak

  1. Sprawa jest skomplikowana. Profesor Kozłowski dotarł do badań genetycznych, z których wynika że R.auratus i R.bacchus to własciwie ten sam gatunek. Stąd zamieszanie. Uznalem jednak, że póki co pozostaniemy przy tradycyjnej, ortodoksyjnej systematyce, co profesor przyjął ze zrozumieniem.

Leave a Reply