Lucanidae – Jelonkowate
Ubarwienie metalicznie niebieskie lub zielone, pokrojem ciała przypomina biegacza. Czułki załamane. Żuwaczki dobrze wykształcone, kształt ich wewnętrznej powierzchni w przypadku samców stanowi podstawową cechę diagnostyczną gatunku – zęby bazalne umiejscowione są stosunkowo blisko pozostałych. Nogi czarne, lecz uda samic niekiedy czerwonawe.
- Status. Nierzadki, szeroko rozsiedlony
- Siedlisko. Lasy
- Wymiary. Długość ciała 10-14 mm
- Aktywność. Kwiecień – lipiec; apogeum pojawu w maju
- Lokalizacja. Łódzkie, pomorskie, mazowieckie
- Pokarm. Soki wyciekające ze zranionych pni drzew liściastych, pączki. Pędraki żerują w murszejącym drewnie dębów i buków, rzadziej innych drzew liściastych
- Podobne. Niemal identyczny Platycerus caprea różni się subtelnie odmiennym punktowaniem przedplecza (rzadsze i nierównomierne) i kształtem wewnętrznej powierzchni żuwaczek samców (zęby bazalne wyraźniej oddzielone od pozostałych); nogi ma zawsze całkowicie czarne
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek W.Kozłowski Paweł Lipski avidal
- P.caraboides w bazie BioMap
W okolicach Szczecina spotykam go w różnych miejscach aczkolwiek niezbyt często. Kwestia trafienia we właściwy las i moment. Pamiętam w okolicach Trzebieży, ze 20 lat temu, w leżących butwiejących kłodach bodajże brzóz, widywałem w jednym miejscu sporo imagines, właśnie wewnątrz tych kłód, w kwietniu, maju. W okresie nieco późniejszym widywałem postacie dorosłe na pobrzeżach lasów, na skrajach ścieżek, jak siedziały na mlodych sosenkach i innych drzewach, żerując na pączkach. Czasem widziałem polatujące osobniki, jak spacerowałem w jasnych lasach. Ale generalnie były to przypadkowe spotkania, a jak wielokrotnie chciałem znaleźć zakilńca celowo, to nigdy mi się to nie udawało.