Scarabaeidae – Poświętnikowate
Ubarwienie czarne, brunatne, lub brunatnoczarne z zauważalnym oliwkowym poblaskiem. Na środku przedplecza podłużne wgłębienie, wyraźniejsze u samca. Czułki buławkowato zakończone, 10-członowe.
Wojanów 02.08.2020 Fot. Marek R.Swadzba
Warszawa – Las Bielański 22.07.2016 ♀ Fot. Adam Woźniak
Zawichost 31.07.2012 ♂ Fot. Adam Woźniak
Lubuskie 08.06.2012 ♂ Fot. Ryszard Orzechowski
- Liczebność. Dość rzadka, lokalnie liczna VU VU
- Biotop. Lasy ze starymi, dziuplastymi drzewami liściastymi, oraz aleje, parki, cmentarze i wolno stojące stare drzewa; chętnie zasiedla lipy i buki
- Wymiary. Długość ciała 24-32 mm; okazjonalnie pojawiają się wyrośnięte samce dorastające do 40 mm. Larwy dorastają do 100 mm
- Aktywność. Koniec maja – początek września; aktywna o zmierzchu i nocą
- Lokalizacja. Mazowieckie, dolnośląskie, lubuskie. Występuje w całym kraju. Prężna i stała populacja zasiedla wiekowe buki w rezerwacie Bukowa Góra (Przedborski PK)
- Pokarm. Sok wyciekający z ran na pniach drzew, soczyste owoce, pyłek. Przepadają za miodem pszczelim. Pędraki żerują w próchniejących dziuplach drzew liściastych
- Podobne. Nietrudna do rozpoznania, między innymi dzięki solidnym rozmiarom
- Uwagi. Do głównych wrogów naturalnych pachnicy zaliczają się ptaki (m.in. sowy, dzięcioły i kraski). Na larwy poluje tęgosz rdzawy Elater ferrugineus. Opisano przypadek pożerania larwy pachnicy przez larwę konkurencyjnego gatunku próchnojada – wepy Protaetia marmorata
- Uwagi 2. Gatunek chroniony
- Uwagi 3. Bardziej znana jako Osmoderma eremita – pod taką nazwą widnieje w Dyrektywie Siedliskowej i w Czerwonej Księdze. Jednak pachnica dębowa Osmoderma eremita sensu stricto nie występuje w naszym kraju. Według jednej z koncepcji Osmoderma eremita stanowi kompleks kilku gatunków, a jednym z nich jest Osmoderma barnabita
- Uwagi 4. Pachnicę obserwowali Marek R.Swadzba Leszek Plackowski Adam Woźniak Ryszard Orzechowski
- O.barnabita w bazie BioMap
Okolice Sochaczewa 30.06.2020 ♀ Fot. Leszek Plackowski
Okolice Sochaczewa 30.06.2020 ♀ Fot. Leszek Plackowski
Okolice Sochaczewa 30.06.2020 ♀ Fot. Leszek Plackowski
Ostrów 12.07.2012 Jajo i larwa tuż po wylęgu z jaja Fot. Adam Woźniak
Ostrów – Lipiec 2012 Młode larwy Fot. Adam Woźniak
Warszawa Modlińska 21.07.2012 Dorastające larwy Fot. Adam Woźniak
25.08.2011 Pędraki Fot. Ryszard Orzechowski
Ostoja Nabużańska – wrzesień 2012 Opuszczone kokolity Fot. Adam Woźniak
I wreszcie ilustracje habitatów pachnicy
Puszcza Kozienicka 31.05.2009 Fot. Adam Woźniak
Ostrów 12.07.2012 Fot. Adam Woźniak
Las Bielański – marzec 2013 Fot. Adam Woźniak
Cześć własnie czytałem artykuł o tym gatunku według najnowszych badań jest podzielona na 12 gatunków .Gatunek preferuje lipy co wiąże się ze znacznymi rozmiarami próchnowis jakie często wystepuja w pniach lip-dziuple kominowe.
larwy pachnicy padaja łupem m.in. Elater ferrugineus .
Stwierdzono silna kokurencje między larwami próchnojadów.Stwierdzono przypadek pożerania larwy pachnicy przez Protaetia marmorata.
Podesłac na poczte ten krótki artykuł?
Dodam jeszcze, że częstą ofiarą E. ferrugineus jest Cetonia aurata.
Póki co nie udało mi się zdobyć fotki Elater ferrugineus, niestety. Marku, poproszę o artykuł.
Znam jedno stanowisko koło Szczecina gdzie w jednej dziupli spotkałem kilka imagines i trochę larw. Ale po kilku latach już w tej dziupli nie było śladu pachnicy…
Tak bywa niestety…
Dziś wleciał mi jeden egzemplarz do mieszkania na 9-ym piętrze. Mieszkam tuż koło lasu Bielańskiego.
Sprawił mi ogromną radość, od 15 lat, odkąd wróciłem na warszawskie Bielany, rozglądam się w lesie za pachnicą, a ona dziś, gdy do lasu pójść nie mogłem zaszczyciła mnie swoją obecnością .
Można się nachodzić kilometrami i nic. A innym razem spojrzec w dobrą stronę. Normalka. Szczęście to jest to.