Rhinophoridae
Ciało czarne, łącznie z nogami. Skrzydła silnie przyciemnione z białymi wierzchołkami u samicy. Komórka radialna R5 zamknięta. Tarczka z dwiema parami szczecinek marginalnych. Żyłka R4+5 dochodzi do wierzchołka skrzydła.
Kraków 31.07.2019 ♂ Fot. Maksymilian Syratt
Łódź – Widzew 20.06.2012 ♂
- Liczebność. Pospolita
- Biotop. Wszędzie tam, gdzie występują jej żywiciele. Często siada na pniach, budynkach, a nawet szybach okiennych oraz odwiedza kwiaty
- Wymiary. Długość ciała 5-6 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. Łódzkie, małopolskie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Pyłek. Larwy są endoparazytoidami prosionków, oraz stonóg – zwłaszcza Porcellio scaber. Żywiciele są pożerani żywcem, ale najpierw zostają wykastrowani (ściśle rzecz ujmując larwy pasożyta doprowadzają do atrofii ich jajników). Według innych źródeł są drapieżnikami i amatorami pajęczych jaj
- Podobne. Inne gatunki z rodziny, różniące się bądź użyłkowaniem, bądź oszczeceniem, a także niektóre rączyce
- Uwagi. Oznaczenie osobnika z Łodzi Łukasz Mielczarek
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Maks Syratt avidal
Kraków 08.06.2019 ♀ Fot. Maksymilian Syratt
„prosionków, czyli stonóg”
Wcale nie. Prosionki i stonogi to zupełnie co innego, należą nawet do dwóch różnych rodzin. Można je od siebie odróżnić po budowie biczyka, czyli ostatniego członu czułków. U prosionków składa się z 2 części, a u stonóg z 3. Stonoga to dla mnie rzadkość, spotkałam ją tylko raz w życiu, a prosionki widuję niemal codziennie.
Aha, dobrze wiedzieć. Bardzo dziękuje za wyprowadzenie z błędu.
Pozdrawiam.
Rafał