Syrphidae – Bzygowate
Oczy u samicy rozdzielone czołem, u samca stykają się ze sobą na wąskim odcinku. Twarz silnie wyciągnięta do przodu – cecha diagnostyczna rodzaju. Scutumczęsto z bujnym, złocistopomarańczowym owłosieniem. Odwłok delikatnie prążkowany, z szaropomarańczowymi przepaskami na tylnych krawędziach tergitów – zwłaszcza 2 i 3. Tylne uda nie są zgrubiałe. Skrzydła przeźroczyste, bez plam, z zaczernieniem wokół wokół żyłki poprzecznej w połowie długości skrzydła.
- Liczebność. Nierzadka, lokalnie – zwłaszcza w górach i w północnowschodniej części kraju – wręcz pospolita
- Biotop. Lasy ze starodrzewiem i dużą ilością martwego drewna. Chętnie odwiedza kwitnące głogi, kaliny, maliny
- Wymiary. Długość ciała 10-14 mm. Długość skrzydła 9.5-11.25 mm
- Aktywność. Maj – czerwiec
- Lokalizacja. Podlaskie, Bieszczady, Mazury, Ponidzie. W okolicach Łodzi wykazywana z Przedborskiego PK i ze Spalskiego PK. W najbliższej okolicy Łodzi raczej nieobecna
- Pokarm. Nektar, wyciekające spod kory soki drzew liściastych. Larwy rozwijają się w martwym drewnie
- Podobne. Krytycznie rzadka Criorhina floccosa również okryta jest pomarańczowym futerkiem na tułowiu, ale brak jej przepasek na odwłoku; podobna jest zwłaszcza w locie. U Criorhina pachymera tylne uda są silnie zgrubiałe. Przepaski odwłokowe upodobniają C. asilica do pszczoły miodnej Apis mellifera Dość podobne są też Brachypalpus laphriformis i Brachypalpus valgus
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Andrzej Kucharski avidal
- Wymowa: kriorina asilika