Syrphidae – Bzygowate
Masywny, włochaty, doskonale latający bzyg imitujący trzmiela. Ubarwienie bardzo zmienne, zwykle tułów i odwłok czarne; wierzchołek odwłoka biały lub żółto-pomarańczowy. Wśród wielu form barwnych spotyka się niemal całkowicie czarne osobniki lub przeciwnie – ewidentnie jasne. Twarz charakterystycznie dla całego rodzaju wyciągnięta do przodu i nieco w dół. Czoło u samca znacznie węższe, niż u samicy – oczy u obu płci są rozdzielone. Scutellum częściowo rozjaśnione. Tylne uda całkowicie czarne, silnie zgrubiałe – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Skrzydła przezroczyste z zygzakowatym zaczernieniem przy żyłce poprzecznej. Wić czułków naga.
- Status. Nierzadka, jednak obserwowana sporadycznie
- Siedlisko. Lasy liściaste ze starymi drzewami. Gatunek ten obserwuje się niemal wyłącznie na kwitnących wierzbach, śliwach, czereśniach, klonach i innych kwitnących wczesną wiosną krzewach lub drzewach; najczęściej w locie – na kwiatach siadają na moment, chętnie jak najwyżej
- Wymiary. Długość ciała 14-18 mm. Największy gatunek z rodzaju Criorhina (w Polsce 4 gatunki)
- Aktywność. Marzec – kwiecień, ewentualnie pierwsza połowa maja
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Nektar. Larwy saprofagiczne, rozwijają się w butwiejących korzeniach i w dziuplach starych drzew liściastych, chętnie dębów
- Podobne. Inne bzygi z grupy bumblebee-mimic – uważać na Volucella bombylans
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal
Wspaniały. Chciałbym spotkać 🙂
O, miło Cię czytać po długiej przerwie. Wiosna już wkrótce – powodzenia.
Sfotografowałem wczoraj taką z białym odwłokiem. Siedziała sobie na korze drzewa, jakaś taka ospała.
To zapewne coś innego. Bez zdjęcia nie ma szans na wytypowanie gatunku – nawet nie wiadomo czy to bzyg.
Otrzymałem zdjęcia – identyfikacja potwierdzona.