Syrphidae – Bzygowate
Oczy u obu płci rozdzielone czołem. Twarz pozbawiona czarnej pręgi. Tylne golenie żółte u nasady w 1/3. U obu płci żółte plamy na tergicie 3 nie stykają się z żółtymi plamami na tergicie drugim. Tylne krawędzie wszystkich tergitów czarne. Przepaski na tergicie 4 zwykle bardziej wygięte u samca. Czułki czarne.
Las wiączyński 08.05.2011 ♂
Las wiączyński 08.05.2011 ♂
Łódź – Dolina Olechówki 22.05.2013 ♀
Rogów 17.06.2011 ♀
- Liczebność. Pospolity i liczny
- Biotop. Łąki, parki, ogrody, przytorza, przydroża, skraje lasów, tereny ruderalne. Preferuje tereny wilgotne. Najsilniej zsynantropizowany gniłun
- Wymiary. Długość ciała 14-18 mm. Długość skrzydła 10.25-12.25 mm. Nasz największy gniłun
- Aktywność. Kwiecień – październik
- Lokalizacja. Łódzkie, mazowieckie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Nektar, pyłek. Larwy filtrują wodę z zawiesiny organicznej
- Podobne. U pozostałych krajowych gniłunów występuje czarna pręga twarzowa. Parhelophilus versicolor i Parhelophilus frutetorum mają pomarańczowe czułki, a Mesembrius peregrinus różni się układem plam i przepasek odwłokowych; przepaska na tergicie 3 jest zwykle szarawa
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek W.Kozłowski Jacek Strojny avidal
Larwa w zbiorniku do hodowli roślin wodnych. Niezwykła przezroczystość kutykuli umożliwia wgląd w narządy wewnętrzne larwy: pnie tchawkowe, przewód pokarmowy czy mózg. Na uwagę zasługują zwinięte w pętle tchawek u podstawy syfonu – wydłużonych ostatnich segmentów, umożliwiających kontakt przedchlinek na końcu odwłoka z powietrzem, kiedy larwa leży na dnie. Syfon może wydłużać się do kilkunastu długości ciała larwy, stąd duży zapas przewodów tchawkowych u podstawy syfonu
Warszawa – Ursynów 17.06.2010 Larwa Helophilus sp. Fot. Marek W.Kozłowski
Łódź – Lublinek 2014 ♂ Fot. Jacek Strojny
Łódź – Widzew 06.08.2010 ♀
Łódź – Lublinek 2014 ♂ Fot. Jacek Strojny