Syrphidae – Bzygowate
Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Scutum nigdy nie jest czarne. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku.
- Status. Pospolity i bardzo liczny w całym kraju
- Siedlisko. Lasy, parki, ogrody, zarośla, polany, przydroża, murawy, tereny ruderalne
- Wymiary. Długość ciała 10-12 mm. Długość skrzydła 7.25-11.5 mm
- Aktywność. Marzec – listopad; niektóre osobniki zimują
- Lokalizacja. Łódzkie, wielkopolskie, zachodniopomorskie
- Pokarm. Głównie pyłek; nektar stanowi około 10% pobieranego pokarmu. Larwy zjadają mszyce różnych gatunków
- Podobne. Samce Syrphus torvus mają owłosione oczy (samice zresztą też, lecz jest to słabiej widoczne). Samce Syrphus vitripennis można odróżnić w zasadzie jedynie po mitrotrichiach na skrzydłach i subtelnych różnicach w ubarwieniu tylnych ud – wymagane jest tu duże opatrzenie. Samice obu gatunków można odróżnić od samic Syrphus ribesii po wyraźnie zaczernionej bazalnej części tylnych ud. Syrphus attenuatus i Syrphus sexmaculatus różnią się m.in. posiadaniem rozdzielonych plam, a nie nieprzerwanych przepasek na tergitach 3 i 4 – w Polsce nie występują. Gatunki z rodzaju Parasyrphus są mniejsze i mają ciemniejsze uda, a Eriozona erratica z kolei jest wyraźnie większa. U Megasyrphus erraticus scutum jest zwykle czarne
- Uwagi. Larwę z maja 2013 oznaczył Łukasz Mielczarek
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Arek Gawroński Magdalena Jędro Andrzej Hańca avidal
- Więcej o gatunku
Cykl rozwojowy prześledził w procesie hodowli Andrzej Hańca