Tachinidae – Rączycowate
Oczy duże, brązowe, owłosione, u samicy rozdzielone szerokim, u samca wąskim czołem.Twarz biała. U samca włoski za oczami rudawe. Scutum szaroczarne z ciemniejszymi od tła, cienkimi, podłużnymi pasami. Scutellum u samca o specyficznej, miodowobrązowej barwie (jednak mało wyrośnięte osobniki miewają czarne scutellum); u samicy scutellum szaroczarne. Nasadowa część odwłoka wyraźnie zaczerniona. Boki odwłoka u samca również raczej miodowobrązowe, niż czerwone; u samicy szaroczarne – u obu płci na tergitach 2 (3) – 4 mniej lub bardziej widoczne srebrzystobiałe opylenie. Przez środek odwłoka przebiega rozmyty, czarny, podłużny pas. Nogi czarne. Skrzydła przezroczyste; komórka R5 wąsko otwarta.
Zwierzyń 12.05.2019 ♂ Fot. Andrzej Kucharski
Zwierzyń 12.05.2019 ♂ Fot. Andrzej Kucharski
Zwierzyń 12.05.2019 ♂ Fot. Andrzej Kucharski
- Liczebność. Pospolita i liczna zwłaszcza w drugim pokoleniu
- Biotop. Lasy, parki, zarośla, ogrody, polany
- Wymiary. Długość ciała 8-15 mm
- Aktywność. Marzec/kwiecień – październik/listopad; dwa pokolenia w sezonie
- Lokalizacja. Bieszczady. Występuje w całej Polsce
- Pokarm. Nektar – szczególnie chętnie odwiedza baldachy. Larwy są parazytoidami zewnętrznymi gąsienic motyli, zwłaszcza z rodzin Noctuidae i Erebidae – wymienia się Orthosia cerasi, Hyphantria cunea, Dypterygia scabriuscula, oraz Sphinx pinastri
- Podobne. Liczne inne, podobnie ubarwione, masywne rączyce, np. Blepharipa pratensis (nagie oczy) czy Linnaemya vulpina (tergity bardziej intensywnie czerwone, brak rudawych włosków za oczami, uda w części czerwone)
- Uwagi. Autorem obserwacji jest Andrzej Kucharski
- Uwagi 2. Identyfikacja avidal
- Wymowa: nemorea pellucida