Tachinidae – Rączycowate
Samiec wyjątkowo efektowny: wierzch tułowia złocisty, czarno obrzeżony; na prescutum dwa czarne pionowe pasy (wraz ze złocistą plama na scutum tworzą rysunek przypominający koronę). Tarczka czarna, często z niebieskim nalotem. Tergity odwłokowe żółte z czarnymi, mniej lub bardziej rozległymi plamami po środku. Skrzydła delikatnie przyżółcone, z ciemnymi plamami przy wierzchołkach. Samica ubarwiona mniej spektakularnie: prescutum, scutum i tarczka czarnoszare, pozbawione złocistej plamy. Tergity czarne z pomarańczowymi plamami na bokach; plamy te mogą być mniej lub bardziej rozległe i mogą zanikać na dalszych tergitach. Skrzydła przezroczyste. U obu płci oczy duże, rozdzielone wąskim czołem, czerwone, a nogi całkowicie, lub niemal całkowicie czarne.

Lubuskie ♂ Fot. Ryszard Orzechowski

Łuków 04.06.2020 Fot. Ricosz ♀

1. Liczebność. Rzadka, znana z co najwyżej kilkunastu stanowisk EN EN
2. Biotop. Nasłonecznione, ciepłe tereny otwarte, np. murawy kserotermiczne
3. Wymiary. Długość ciała samicy 6.5-11 mm. Samiec 7-12 mm
4. Aktywność. Pierwsze pokolenie koniec maja- czerwiec. Drugie pokolenie sierpień – październik; większość obserwacji dotyczy drugiego pokolenia
5. Lokalizacja. Podkarpackie, zachodniopomorskie, lubuskie, lubelskie. Wykazywany głównie z południa Polski; załączone powyżej fotografie autor – Antoni W. Wysowski – wykonał w powiecie nowosądeckim. Jedyna obserwacja z rejonu Łodzi miała miejsce przed laty w okolicach lasu wiączyńskiego
6. Pokarm. Nektar, spadź, pyłek; chętnie z nawłoci. Larwy są parazytoidami pluskwiaków z rodzin Pentatomidae i Coreidae; wymienia się następujące gatunki żywicielskie: Palomena prasina, Coreus marginatus, Gonocerus acuteangulatus, Gonocerus juniperi
7. Podobne.Samiec nieco podobny do wyraźnie mniejszego samca Phasia aurulans (złocisty wzór na scutum odmienny). Samicę można pomylić z gatunkami z rodzaju Ectophasia, oraz z Phasia hemiptera (boki tułowia bez czarnych włosków, tylne uda częściowo pomarańczowoczerwone). Jednak najbardziej podobna jest do samicy Phasia obesa i Phasia aurulans – identyfikacja na podstawie budowy i oszczecenia sternitów 6 i 7, niemożliwa na podstawie fotografii terenowych
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Augustyna Antoni W.Wysowski Ryszard Orzechowski Ricosz
9. Więcej o gatunku
   

   Będzino 18.09.2018 ♂ Fot. Augustyna

   

   Lipnica Wielka 25.09.2014 ♂ Fot. Antoni W.Wysowski

   

   Lipnica Wielka 25.09.2014 ♂ Fot. Antoni W.Wysowski

avidal