Berytinus minor – Nibugar mniejszy

Berytidae – Smukleńcowate
Ciało wąskie i smukłe, brązowo-żółtawe. Głowa krótsza od przedplecza, z wyraźnym wyrostkiem czołowym; między oczami podłużne żeberka nie jaśniejsze od tła. Czułki 4-członowe – pierwszy człon czułków silnie wydłużony, zakończony ciemnym, buławkowatym zgrubieniem; drugi człon krótszy od członu czwartego. Tylne uda o lekko zgrubiałych i przyciemnionych wierzchołkach.

B.minor

Kraków 30.08.2019 Fot. Maksymilian Syratt

B.minor

Zielona Góra – Zawisze 16.04.2015 Fot. Ryszard Orzechowski

  1. Status. Na południu kraju nierzadki, jednak niełatwo go odszukać
  2. Siedlisko. Łąki, polany, murawy, skraje lasów, ogrody
  3. Wymiary. Długość ciała 4-7 mm
  4. Aktywność. Marzec – październik. Zimuje imago
  5. Lokalizacja. Lubuskie, małopolskie
  6. Pokarm. Soki roślinne z koniczyn, rzadziej z innych bobowatych
  7. Podobne. W Polsce występują jeszcze 4 inne gatunki z rodzaju – B.hirticornis i B.clavipes są przeciętnie większe (od 6 do 11 mm), natomiast B.signoreti i B.crassipes różnią się min. jaśniejszymi od tła żeberkami między oczami. U gatunków z rodzajów Metatropis i Gampsocoris brak wyrostka czołowego. Neides tipularius różni się m.in. stosunkiem długości członów czułków (drugi człon dłuższy od członu czwartego)
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Ryszard Orzechowski Maks Syratt
  9. Uwagi 2. Identyfikacja osobnika z Zielonej Góry Grzegorz Gierlasiński
  10. B.minor w bazie BioMap
  11. Więcej o gatunku
  12. Rozmieszczenie

avidal

Leave a Reply