Berytidae – Smukleńcowate
Ciało relatywnie szerokie, jak na rodzaj Berytinus. Głowa nie jest krótsza od przedplecza, lecz dorównuje mu długością. Między oczami podłużne żeberka jaśniejsze od tła. Czułki 4-członowe – pierwszy człon czułków silnie wydłużony, zakończony ciemnym, buławkowatym zgrubieniem; drugi człon krótszy od członu czwartego. Tylne uda o wyraźnie zgrubiałych i ewidentnie przyciemnionych wierzchołkach.

Łódź -BRUS 21.04.2020

Łódź -BRUS 21.04.2020

1. Liczebność. Na południu kraju nierzadki, w innych rejonach sporadycznie obserwowany
2. Biotop. Preferuje suche tereny skąpo porośnięte roślinnością, w tym murawy kserotermiczne
3. Wymiary. Długość ciała 4-5 mm
4. Aktywność. Marzec – październik. Zimuje imago
5. Lokalizacja. Łódzkie
6. Pokarm. Soki roślinne z rozmaitych roślin zielnych
7. Podobne. W Polsce występują jeszcze 4 inne gatunki z rodzaju – B.hirticornis i B.clavipes są przeciętnie większe (od 6 do 11 mm), natomiast B.signoreti różni się m.in. brakiem ciemnych obrączek na udach i jaśniejszym wierzchołkiem pierwszego członu czułków . U najczęściej spotykanego Berytinus minor głowa jest krótsza od przedplecza, a wierzchołki ud nie są tak wyraźnie przyciemnione, lub przyciemnione nie są wcale. U gatunków z rodzajów Metatropis i Gampsocoris brak wyrostka czołowego. Neides tipularius różni się m.in. stosunkiem długości członów czułków (drugi człon dłuższy od członu czwartego)
8. Uwagi. Autor obserwacji – avidal
9. Rozmieszczenie

avidal