Miridae – Tasznikowate
Kolorowe, zmienne w ubarwieniu niewielkie pluskwiaki z plemienia Mirini. Na scutellum sercowata plama. Corium (przykrywka) zwykle zaciemnione.
- Liczebność. Lygus pratensis i Lygus rugulipennis bardzo pospolite, inne gatunki z rodzaju wyraźnie mniej liczne
- Biotop. Skraje lasów, parki, polany, zarośla, ogrody, łąki, żywopłoty
- Wymiary. Długość ciała 5-7 mm
- Aktywność. Marzec – październik. Zimują imagines
- Lokalizacja. Łódzkie, świętokrzyskie, mazowieckie, małopolskie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Soki roślinne. Sporadycznie nakłuwają skórę człowieka, aby ssać krew (za Owady polski profesora Marka W. Kozłowskiego)
- Podobne. Poszczególne gatunki z rodzaju bardzo trudne do identyfikacji, odróżnienie Lygus pratensis od Lygus wagneri praktycznie niewykonalne na podstawie fotografii. Lygus maritimus i Lygus rugulipennis różnią się trudnymi do interpretacji detalami, takimi jak długość owłosienia, czy stosunek szerokości przedplecza (pronotum) do długości 2 członu czułków, oraz deseń na scutellum
- Uwagi. Jednym z najczęściej porażającym zmieniki gatunkiem pasożytniczym jest Phasia obesa
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji Teresa Stolarczyk Maks Syratt avidal
- Więcej o gatunku
- Rozmieszczenie L.pratensis

Łódź – Widzew 15.10.2014 Na scutellum widoczny czarny wzór w kształcie litery „W” – istotna przesłanka, że nie jest to najpospolitszy Lygus pratensis, lecz inny gatunek