Reduviidae – Zajadkowate
Ciało uderzająco delikatne i smukłe. Głowa mała i wąska. Przedplecze i scutellum brązowe. Skrzydła wąskie z ciemnobrązowym deseniem i białymi żyłkami. Connexivum naprzemiennie brunatne i szarobiałe, ewidentnie dwubarwne. Środkowe i tylne nogi oraz czułki bardzo długie i cienkie, ciemno obrączkowane; ciemne obrączki szersze od jasnych przerw między nimi lub tej samej szerokości (sporadycznie). Przednie nogi chwytne, w związku z czym masywniejsze i krótsze. Potrafi latać.
Nisko 25.07.2022 Fot. Marcin Szot
Nisko 25.07.2022 Fot. Marcin Szot
Nisko 25.07.2022 Fot. Marcin Szot
Łódź 15.09.2016
- Status. Rzadki – a może tylko rzadko zauważany z racji skromnych rozmiarów, ochronnego ubarwienia i wątłej budowy ciała
- Siedlisko. Lasy, parki, ogrody, aleje, zarośla; chętnie w miejscach zacienionych i wilgotnych – ale też kurniki, obory, stajnie, strychy i spichlerze ; czasem wlatuje do mieszkań
- Wymiary. Długość ciała 3.7-5 mm
- Aktywność. W warunkach naturalnych od wiosny do jesieni, w pomieszczeniach właściwie cały rok. Nimfy od września. Zimuje imago i jajo
- Lokalizacja. Łódzkie, podkarpackie
- Pokarm. Zoofag – poluje na drobne bezkręgowce, w tym na mszyce, pchły, gryzki, wszy i wszoły, komary, ochotki i inne muchówki
- Podobne. W Polsce występują jeszcze dwa gatunki z rodzaju. Zdecydowanie większego (5.7-7.5 mm) komarka wałęsacza (komarka nadrzewnego) Empicoris vagabundus łatwo odróżnić po wąskich ciemnych obrączkach na nogach i czułkach, które są węższe niż jasne przerwy między nimi, oraz po niemal jednolicie żółtobrązowym connnexivum. Rzadki Empicoris baerensprungi wyróżnia się cienkim kolcem przy tylnej krawędzi przedplecza. Nieco podobne są także niektóre gatunki z rodziny Berytidae
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marcin Szot avidal
- Rozmieszczenie
Łódź 16.02.2017