Reduviidae – Zajadkowate
Znany tez jako komarek nadrzewny. Ciało uderzająco delikatne i smukłe. Głowa mała i wąska. Przedplecze i scutellum brązowe. Skrzydła wąskie z ciemnobrązowym deseniem i białymi żyłkami. Connexivum relatywnie szerokie, w znacznej mierze jednobarwne. Środkowe i tylne nogi oraz czułki bardzo długie i cienkie, ciemno obrączkowane; ciemne obrączki węższe od jasnych przerw między nimi. Przednie nogi chwytne, w związku z czym masywniejsze i krótsze. Potrafi latać.
Kraków 31.05.2019 Fot. Maksymilian Syratt
Łuków 27.07.2012 Fot. Ricosz
Łuków 12.08.2013 Fot. Ricosz
- Liczebność. Nierzadki, lecz trudny do zaobserwowania
- Biotop. Lasy, parki, ogrody, aleje, zarośla; chętnie na krzewach, drzewach i roślinach zielnych; czasem wlatuje do mieszkań
- Wymiary. Długość ciała 5.7-7.5 mm
- Aktywność. W warunkach naturalnych od wiosny do jesieni, w pomieszczeniach właściwie cały rok. Nimfy od września. Zimuje imago i jajo
- Lokalizacja. Małopolskie, lubelskie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Zoofag – poluje na drobne bezkręgowce, w tym na mszyce, pchły, gryzki, wszy i wszoły, komary, ochotki i inne muchówki
- Podobne. W Polsce występują jeszcze dwa gatunki z rodzaju. Zdecydowanie mniejszego (3.7-5 mm) komarka wysmukłego Empicoris culiciformis łatwo odróżnić po szerokich ciemnych obrączkach na nogach i czułkach – obrączki te są szersze niż jasne przerwy między nimi, oraz po ewidentnie dwubarwnym connexivum. Rzadki Empicoris baerensprungi charakteryzuje się stożkowatym, pionowo i nieco do przodu wzniesionym guzem przy tylnej krawędzi przedplecza. Nieco podobne są także niektóre gatunki z rodziny Berytidae
- Uwagi. Identyfikacja na podstawie oględzin okazu Grzegorz Gierlasiński
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Maks Syratt Ricosz
- Więcej o gatunku
- Rozmieszczenie
Łuków 27.07.2012 Fot. Ricosz
Kraków 31.05.2019 Fot. Maksymilian Syratt